Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Archonit


Saint Germaine

Rekomendowane odpowiedzi

tysiące lat wojen, mordów, gwałtów, grabieży, niszczenia dorobku cywilizacji, 

budowanie instytucji typu inkwizycja, NKWD, Gestapo, obozy śmierci... etc... etc... 

 

czujesz że z tą rzeczywistością jest coś nie tak

ulotnym zjawiskiem przypominającym deja vu

jednak wrzucasz to na dno podświadomości

inaczej szara masa nazwie ciebie głupcem

 

lecz oni istnieją działają powoli i subtelnie

planują swoje kroki w doskonałym kamuflażu

sięgają daleko w przyszłość żeby śmiertelnicy

nie dostrzegli ich wpływu na swoje losy

 

znani z mglistych legend i mitów budzą się

kiedy przychodzi czas na skok cywilizacyjny

wtedy z najgorszego łachudry i psychopaty

potrafią zrobić nowego mesjasza przywódcę

 

pozbawieni uczuć kształtują historię ludzkości

rzeźbią w niej niczym rozgrzany metal na kowadle

ich ofiary to kukły zdalnie sterowane marionetki

wykonawcy woli władców umysłów

 

zwykły szary człowiek obrywa najgorzej

wrzucony mimowolnie w tornado zdarzeń

nigdy nie może czuć się bezpiecznie

nigdzie się przed nimi nie ukryje

 

kiedy zechcą dopadną ciebie wszędzie

jesteś częścią ich szeroko zakrojonego planu

w snach też nie możesz czuć się bezpiecznie

nawet śmierć nie przynosi często uwolnienia

 

są tuż obok 

uciekaj

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Saint Germaine (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

czujesz, że z tą rzeczywistością-ulotnym zjawiskiem

przypominającym deja vu jest coś nie tak

 

tak winien wyglądać poprawny zapis

 

pozbawieni uczuć kształtują historię ludzkości

rzeźbią w niej niczym w rozgrzanym metalu na kowadle

 

tak winien wyglądać poprawny zapis

 

Niech się Pan najpierw nauczy pisać, żeby cokolwiek krytykować.Pozdrawiam:)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Sam wiem o nich mało ale przeanalizowałem tysiąclecia i myślę że gnostycy mają rację.

Na tzw chłopski rozum Ziemia powinna być już dawno zjednoczona a im dalej w tech tym większe podziały. Byle gnom dla własnej bezmyślnej ideologii rozpętuje wojny nienawiści. Prawdziwa wojna też wisi na włosku i nikt się tym nie przejmuje. Słońce zwiększa aktywność naukowcy kłamią cała historia to jedna wielka bzdura. 

Na pustyniach można by np zamontować fotoogniwa i darmowa energia dla całej planety. Wywalić system oparty na kasie i zastąpić na indywidualnych predyspozycjach każdego człowieka i pozbyć się tych granic etc etc. 

Wiem że to dla ludzi sf utopia ale to możliwe. 

Najważniejsza we wszechświecie jet energia którą można wykorzystać do budowy czegon się chce. To pamiętam

Może oni wykorzystują właśnie to w ten sposób są praktycznie na etapie tzw bogów. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ciekawy przekaz. Czy słyszał może pan teorię że we wszechświecie obowiązuje monarchia? Książę tego świata włada zgodnie z wolą "Boga" i ma autonomię. Wszystko zaczęło się dawno temu za za naszą zgodą. A upadek aniołów to mit ustanowiony w IV wieku? Wszystko co złe i oddalające nas od "prawdy" jest wymyślone po to aby to trwało jak najdłużej. Alkohol pogrążający w depresji i letargu mentalnym , narkotyki w iluzji i depresji, fanatyzm religijny, podziały ,rasy, państwa itd. Pytam z ciekawości, broń boże nie chcę narzucić własnego zdania.

Buddyzm to też religia jak by o sobie nie mówili. A o deja vu  mówią  że zdarza się wtedy gdy dzieje się coś ważnego, przełomowego w życiu człowieka ma to wtedy związek z rozwojem duchowym. Albo można i tak

Pozdrawiam

 

Edytowane przez Gieesz (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Gieesz Z tego co widać istnieją etapy rozwoju które podlegają kontroli i tak w nieskończoność... Na ludzki język można nazwać to monarchią ale to złe określenie temat na grubą księgę. 

Buddyzm nie jest religią tylko systemem filozoficzno-etycznym ale ludzie nawet z byle czego potrafią tworzyć wiary i zwalać winy na wymyślone demony. 

W Starym Testamencie występują istoty później nazwane aniołami. Radzę przeczytać dokładniej. Nawet w tym filmie Noe z R. Crowe występują. Jest to tzw 200 którzy mieli dopilnować żeby ludzie wymarli. 

Później i owszem nawymyślano głupot w Watykanie np Lucyfera i nawet modlą się w jakiejś litanii do niego nazywając zorzą zaranną. 

Ogólnie Watykan to najgorsze g... jakie zaistniało na Ziemi. Przemycali nawet nazistów tysiącami za złoto zdobyte między innymi w komorach gazowych. Nazistów typu Mengele, Eichmman, czy ten co był komendantem obozu w Treblince. 

To też temat na grube księgi. 

Ludzie tyle wiedzą co widzą własnej planety nie zbadali. 

pozdr

@Dag Nie interesuje mnie trzodorogacizna wiejska. 

pozdr

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Największe gie jakie zaistniało na tej ziemi to człowiek i jego fałszywa moralność.Ja jestem, nieskazitelny, ja jestem czysty, nie mam sobie nic do zarzucenia.Gdyby ktoś przed Panem położył owe tony złota i powiedział - bierz je, jest twoje ale musisz się wyzbyć swoich poglądów, zaręczam - szybko by się Pan pozbył swojego moralizatorskiego tonu.Pewnie nawet jego część oddałby na kościół:)Natura płowej bestii - Friedrich Nietzsche.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gdzieś zasłyszałem taką przypowiastkę.

 

" Spacerował sobie raz anioł z diabłem.

W pewnym momencie diabeł spostrzegł wyraźnie przestraszonego człowieka schylającego się po coś, 

-co on znalazł? -zapytał anioł

- Och cząstkę prawdy

- i ty nic nie zrobisz?

- Nie, poczekam aż zrobi z tego religię."

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Gieesz (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pozdrawiam i dziękuję @iwonaroma i @Leszczym   Troszkę zmieniłam. Koronka nie w zębie ale na zębie, w zasadzie nie o zęby chodzi lecz półmrok, dodałam ostatni wers, żeby może bardziej w stronę owego kłusownictwa., czyli kłusującego kundelka.   Dziękuję wszystkim, daliście mi zdaje się "medal" ;-) rozumiem, że dla Żabki, to się zgadzam :-) Miłego
    • Niestety bywa, że alko i dragi i wtedy nic innego się nie liczy. Pozdrawiam
    • Trochę inna wersja dawnego tekstu   Cześć. To tylko ja. Chyba jako całość lub nie. Jeżeli masz tyle cierpliwości co ostatnio, to czytaj. Jeżeli przeciwnie, to chociaż napisz, o czym nie przeczytałaś. No dobra. Tyle wstępu.   Trudność to dla mnie wielka, zwyczajność z mego pióra na papier bezpowrotnie spuszczać. Aczkolwiek – chociaż takową lubię – to bez udziwnień, ciężko mi zaiste lub po prostu taki wybór chcianą przypadłością stoi. Pisząc dziwnie o zwyczajności i prostocie kwadratowych kół, zawikłanie w umysłach sprawić mogę, a nawet bojkot, takich i owakich wypocin, lub nawet laniem wody zalać.   Gdybym koślawym grzebieniem, włosy w przypadkowym kierunku przeganiał, to skutek byłby podobny. No cóż. Żyję jakoś na tym pięknym świecie, co wokół roztacza połacie, pośród bliźnich, zwierząt, roślin różnorodnych, rzeczy ożywionych i martwych, dalekich horyzontów i niewyśpiewanych piosenek, a w tym co piszę teraz, nadmiar zaimków osobowych, co w takim rodzaju tekstu, jest uzasadnione.   Napisz proszę, co w twoim życiu uległo zamianie. Co zyskałaś, co straciłaś. Czy odnalazłaś szczęśliwą gwiazdę na nieboskłonie ziemskich ścieżek. Jeżeli nie, to masz w tej chwili szukać. Choćby z nosem przy padole, twojej upragnionej gwiazdy. Gdy ulegniesz poddaniu, to już zostaniesz na dnie wąwozu niemożliwości, opłakując swój los.   A jeśli źli ludzie ciebie podepczą, to nadstaw im jedną siedemdziesiątą siódmą część policzka. Bez przesady rzecz jasna. Czasami oddaj! Pamiętaj, taką samą miarą będziesz osądzona, jaką ty innych sądzisz. Ile szczęścia dajesz, na tyle zasługujesz. O cholera. Co za banały wyłuszczam.   Proszę cię. Pozostań przewrotną, ale nie strać równowagi. Pamiętam, że często błądziłaś wzrokiem po ogniu, a myślałaś o rześkim strumyku. To mnie w tobie fascynowało. Nieokiełzane myśli, wiecznie związane w supełki, które wielu próbowało rozplątać, bez widocznego skutku. Tylko ósme poty wylali i tyle z tego było.   Przesyłam tobie taki śmieszny przerywnik, dla odprężenia umysłu.   twoje zwłoki są w rozkładzie twoje ciało gnije już twoją trumnę sosenkową pokrył zacny cudny kurz   twoje czarne oczodoły białej czaszki perłą są a piszczele szaro złote jak diamenty ślicznie lśnią   No i co? Zaraz jest ci weselej, nieprawdaż? Przyznać musisz. Oczywiście wierszyk nie dotyczy ciebie. Kiedyś tak, jeżeli twój trup nie spłonie. Póki co, wolę cię zapamiętać obleczoną w ciało. Ładne i zgrabne zresztą. Ale dosyć tych słownych uciech. Musisz jednak przyznać, że ci lżej na sercoduszy.    Tak bardzo tobie współczuję, że masz jeszcze siły na czytanie tych moich ''mądrości''. Tym bardziej, że nie czytam wszystkich twoich, ale jestem przekonany, że ty czytasz moje sądząc po tym, co odpisujesz. Wiem, wredne to z mojej strony, do utraty tchu. Mam jednak pewność, że nie wyznajesz zasady: coś za coś. Ja też jej nie wyznaje. Wolę coś twojego przeczytać, jak prawdziwie chcę, niż czytać na siłę, gdy naprawdę: nie chcę.   To skądinąd byłoby dowodem braku szacunku i lekceważenia twojej osoby. Mam trochę pokręconą psychikę w wielu sprawach. Do niektórych podchodzę: inaczej. A zatem pamiętaj: nie wszystkie moje listy musisz czytać. Na pewno nie popadnę w otchłań obrażań. Chyba, że obrażeń, jak dajmy na to w coś walnę lub ktoś lub coś, mnie.   Aczkolwiek bywa, iż żałość odczuwam wielką, do suchej nitki białej kości. Proszę, poniechaj zachwytów nad tym co piszę, bo jeszcze przez ciebie na liściach bobkowych osiądę speszony, a to spłodzić może, psychiczny uszczerbek na zdrowiu... a to z kolei na braku moich listów. Czy naprawdę jesteś przygotowana na tak dotkliwą stratę?    Dzisiaj znowu byłem latawcem, który pragnął wzlecieć i kolejny raz, spalił lot na panewce. Ciągle ogon wlecze po ziemi. Znowu lecę nie do góry, ale w bezdenny dół, w długą ciemną przestrzeń. Głębiej i głębiej, dalej i dalej. Światło mam głęboko w tyle, ale jeszcze trochę kwantów na plecach siedzi. Nieustannie widzę przed sobą własny cień. Ścigam go, bo nie mam innego wyjścia. Wyjście zostawiłem daleko nade mną.   Kiedy wreszcie będzie koniec. Raz na zawsze. Na zawsze z wyjściem i na zawsze z wejściem. Co będzie po drugiej stronie, skoro potrafię tylko spadać. Kiedyś, gdy mogłem oprzeć jaźń o jasne ściany, to były mi obojętne. Teraz przeciwnie, lecz mijam je za szybko. Są tylko smugami. Bo wiesz jak jest. Światło bez cienia sobie znakomicie poradzi, lecz cień bez światła istnieć nie może.    Nie czytaj tej mojej głupawej pisaniny, jeżeli nie chcesz. Zrób kulkę i wrzuć do ognia. Niech spłonie. Nawet już nie wiem, jak smakuje gniew.    Stoję oparty o ścianę. Widzę lecącą w moim kierunku strzałę z zatrutym ostrzem. Nie mogę ruszyć ciała, znowu przyklejony do otynkowanych, ułożonych w mur cegieł. Są częścią mnie. Ciężarem, którego tak naprawdę nie dźwigam, a jednak odczuwam, jako zafajdany kleisty los. Ciekawe czyja to wina? Raczej nie muszę daleko szukać, by znaleźć winowajcę. Jest zawsze całkiem blisko.    Nagle zdaję sobie sprawę, że nie zabije mnie żadna strzała, tylko kupa duszącej gruzy. Tańcząca kamienna anakonda, pragnąca udusić i wycisnąć: całe posklejane rozdwojone wnętrze, żebym mógł je na spokojnie obejrzeć, przemyśleć i uwolnić trybiki z piasku. Wystawiam ręce na boki. Nic z tego. Odepchnięcie niemożliwe. Czerwone cegły pod skórą tynku, pulsują niczym krew w tętnicy.    Nagle przypominam sobie. To z własnej woli posmarowałem klejem pokręcone ego i oparłem o niby szczęśliwą ścianę. Jakiż wtedy byłem pewny swoich możliwości. A jaki głupi i naiwny. Myślałem, że oderwę jaźń w każdej chwili. Gówno prawda. Sorry.    Nogi nadal zwisają poza parapet mnie. Zasłaniam stopami uliczny ruch i mrówczanych ludzików. Wyciągam ręce przed siebie. Zasłaniam chodnik. Rozkoszny wietrzyk szeleści we wspomnieniach, przerzucając kartki niewidocznej księgi. Niektóre wyrwane bezpowrotnie. Pozostał tylko wzdłużny, postrzępiony ślad.   Nagle zasłaniam wszystko przezroczystością. Tylko spod prawego rogu zwisającego buta, wychodzi dziwna, tycia postać. Widzę ją wyraźnie, pomimo dużej odległości. Pokazuje mi środkowy palec. To matka głupich. Zaraz na nią skoczę i jej tego palucha złamię. Odzyskam wiarę we własne siły i lepszy los.    Pomału kończę na dzisiaj... z tą pseudofilozofią. Na drugi raz napiszę bajkę, co na jedno, chyba wyjdzie. Na przykład o człowieku, który po swojej śmierci, musi całą wieczność leżeć w trumnie na własnych rozkładanych zwłokach, jako pokutę za grzechy, które popełnił. Cały czas będzie tam jasno, a zmysł zapachu nie zostanie wyłączony. Oczu nie będzie mógł zamknąć, leżąc twarz w prawie twarz i żadnego spania. On sam nie ulegnie rozkładowi z uwagi na ciasnotę.   No nie! Nawijam banialuki w sumie lub innej rybie. To jeno metafora. Dla rozluźnienia powagi. Pomyśl o kwiatkach na łące. O modrakach i stokrotkach, makach i pasikonikach. Jak ładnie pachną, dopóki nie zwiędną i zdechną. O białych uroczych barankach, płynących po błękitnym oceanie do złotego portu o barwie słońca, otulonego szatą horyzontu, w kolorze pomarańczy z nadszarpniętą skórką. Co chwila jest oświetlona, obsraną przez muchy, lecz mimo wszystko działającą, żarówką morskiej latarni.     Wiesz co, tak sobie pomyślałem, że jest sprawą niemożliwą, by nie wypełnić czasu całkowicie. Nasze poczynania przyjmują kształt czasu, w którym są. Z tym tylko, że istnieją różne rodzaje: cieczy i naczyń. Największa klęska jest wtedy, gdy takie naczynie rozbić na wiele kawałków i nie móc go z powrotem posklejać, bez względu na to, ile czasu zostało. A jeszcze gorzej, gdy są to naczynia połączone i tylko jedno ulegnie destrukcji, a drugie zostanie całe, lecz i tak rozbite.    Jeżeli przeczytałaś te moje bajanie, to gratuluję cierpliwości. Napisz proszę. Może przeczytamy, a może nie.    Na koniec zwyczajowy przerywnik.    Miłość    zostańmy w naszym świecie lecz zabierzmy butle tlenową z powietrzem może być różnie gdyż ty ze mną a ja z tobą
    • (Amy Winehouse)   więc albo światło albo mrok   reszta to mgnienia  zauroczenia odurzenia    od niechcenia 
    • @befana_di_campi ↔Dzięki:~))↔Pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...