Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wrzosowa piosenka

iwonaroma

Przez iwonaroma
w Fraszki i miniatury poetyckie

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

iwonaroma

iwonaroma

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

@WarszawiAnka  różowe róże :) dzięki :). Najbardziej pierwotne chyba, bo skąd by nazwa "różowy" ?

(żeby nie było, że tu spamujemy, to przecież można rozważać etiologię określonego przymiotnika, co nie? :))

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No właśnie :) czyli nie tylko zieleń nosisz w sercu...

1
WarszawiAnka

WarszawiAnka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Nie może spamem być żadna róża:

ani ta mała, ani ta duża;

a ten, kto wiersz Twój wrzosowy czyta,

również z uśmiechem różę powita.

Ponadto, wiedzą wszyscy, że róże

poczesne miejsce mają w kulturze. :)))

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Deonix_
      Wyspa

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Załącznik muzyczny sugeruje, że nie powinnam tego tekstu traktować zbyt poważnie, że jest podszyty zimnawym humorem. Opowieść jakby z perspektywy dziecka, albo niedojrzałego emocjonalnie człowieka, ale rozumiem, że to stylizacja :) W tle poważne problemy (utrata pracy, bieda, choroby, urazy, niepełnosprawność). Ale na rzecznej Wyspie jest dobrze, rodzinnie i "jakoś leci", narrator - pomimo niedogodności - docenia to, co ma, wręcz cieszy się z tego, że ma względny spokój i inni, pracujący ludzie mu go nie mącą 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      I ma nadzieję na przyszłość : Nie wiem dlaczego, ale to opowiadanie, zahacza o moją wewnętrzność, może to potrzeba spokoju, rodzinnej bliskości, wsparcia emocjonalnego, kontaktu z przyrodą i możliwości polegania na sobie które zdają się - wobec wszelkich nieszczęść - terapeutyczne ?    Jeden chochlik tutaj:   Zanurzyłam się w tym tekście, niekoniecznie z przyjemnością (przez te smutne i odstręczające momenty), ale czytało się w sumie dobrze :)   Pozdrawiam    Deo
    • Wakss
      Weneryk

      Przez Wakss · Opublikowano

      Włóczyłem się w skórze od dotyku suchej, między witrażami w barwach nocy głuchej. W mrokach, które ślepia me spinały nędznie, szukałem cienia, z którym złączę się grzesznie.   Wpatrywałem się w ciebie przez pryzmat duszy. Oświetlana przez latarnie, stałaś w głuszy, zdarte kolana pod światłem skrywałaś wdzięcznie, żeby zwodzić tych, co trwonią czas bezwiednie.   Garstkę monet złożyłem ci w obie dłonie, swe nogi rozłożyłaś, bym spłonął w tobie. Nie znalazłem piękna, tylko szpetny obraz – grzązł w nim bluźnierczego syfilisu wyraz.   O jedną chwilę uniesienia prosiłem; nacinając pęcherze ropne, skończyłem. I konać będę wśród własnego rozkładu, wyczekując śmierci – ostatniego układu.
    • Deonix_
      Koło natury

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      Limeryk ma układ rymów aabba. I nonsensowną, groteskową puentę, więc to nie tutaj :)   U Ciebie liczba sylab jest taka, jak w haiku (5+7+5), ale haiku zwykle nie jest zmetaforyzowane,  więc dla mnie to trójwersowa miniatura. No i: 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      jednak :))   A poza tym, to pomysłowe i urocze :)))   Deo
    • aff
      Koło natury

      Przez aff · Opublikowano

      Troszeńka jest śliczna.   Któż wie co to jest ;)) Ale nie ta szufladka, to zapewne :)
    • violetta
      Motyl

      Przez violetta · Opublikowano

      @Domysły Monika raczej nigdy tak nie będzie:) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...