Zgłoś

@tie-break czytam tak, że z całej tej kosmicznej infrastruktury i tak najbardziej znaczący jest mikrokosmos, który staje się nośnikiem sensu, bardzo dobry wiersz/ tekst i ciekawie, oryginalnie napisany :) 

Lubiłam sikorki jak przylatywały do słoninki. 

@Gosława   Reniu.   a ja bardzo lubię czytać Twoje komentarze.   dziękuję:)         @Robert Witold Gorzkowski   Robercie.   z Tobą jest tak, że Twoje komentarze mają magię Twojego silnego indywidualizmu.   myślę, że też nonkonformizmu.   zawsze są porywająco inne.   lubię jak piszesz.   dziękuję.         @violetta   i mamy problem.   potrzaskał mi się mój afgański bębenek.   ale coś wymyslę:)))))))       @viola arvensis   Wiolu.   Ty wiesz, że ja tylko ten    upiorny twist:)   i tylko w piwnicy:)   dziękuję:)        

@Gosława   Reniu.   jestem pod silnym wrażeniem Twojego wiersza.   bardzo mi się podoba:)    

@Berenika97   mistrzowskie pióro!   ta proza to prawdziwy majstersztyk, który chwyta za gardło od pierwszego zdania.   wspaniałe jest to, jak  łączysz   historyczny rozmach z głębokim dramatem jednostki.     język jest tu po prostu nasycony - archaizmy i te plastyczne porównania  budują atmosferę mrocznej legendy, którą chłonie się jak gęsty miód.   największa moc leży jednak w warstwie filozoficznej. stawiasz przed nami fundamentalne pytania: czym jest   honor, gdy waga długu wdzięcznosci staje w sprzecznosci ze "świętym prawem przodków" ?   czym jest przeznaczenie, skoro los  okazuje się silniejszy od woli bohatera?   finał jest piękny i bolesny zarazem.    to tragizm na miarę antyczną.       Nika.   urzekłaś mnie głębią i  pięknem myśli !!!!!