Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
🎄 Wesołych świąt życzy poezja.org 🎄

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

grzesiu :) dziękuję za pouczenie :) co do haiku, które nie jest wierszem ;)

natomiast można widzieć (z odpowiedniej, dalszej perspektywy) leżące szczątki (i resztki!) gołębia oraz sikorkę ścielącą wyrwanym puchem gniazdo. no chyba, że sikorki budują gniazda w jakiś tajemnych, ukrytych miejscach - o czym mogę nie wiedzieć, gdyż z zawodu nie jestem ornitologiem :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Twórcą haiku jest 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

. W Japonii  komponowanie poezji należało do rozrywek osób wykształconych, dlatego także Bashō komponował wiersze w najpopularniejszym wówczas stylu haikai na spotkaniach towarzyskich oraz notował wierszem wrażenia w swoim dzienniku. za Wikipedia. 

 

Pozdrawiam wszystkich J. A. 

Mądre, pokazuje naturę. 

Opublikowano

@Jacek_K - jest powiedziane od zarania powstania tego gatunku - jest to obraz zapisany przez jedno mgnienie oka - później dopiero dodano - przez jedno zwolnienie migawki w aparacie fotograficznym. Jak więc autor haiku może zobaczyć jednocześnie wyrywającą puch sikorkę, ścielącą z niego gniazdo?

Uszanujmy zatem ten tradycją uświęcony gatunek i nie starajmy się go doginać do naszych widzimisię ...

@Justyna Adamczewska - i w jednym mgnieniu oka widzisz ją jako "fryzjerkę", która następnie leci gdzieś do miejsca, gdzie ściele gniazdo - przecież to .. paranoja, a nie haiku

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czesław Miłosz, dzięki któremu zawdzięczamy bardzo wiele w popularyzacji literatury haiku wśród Polaków, wprowadził również wiele zamieszania w jego zrozumienie. Jego przekłady - najczęściej za pośrednictwem języka angielskiego - mają się tak do klimatu oryginału, jak tłumaczenie tekstu śląskiej mowy przez górala, czy Kaszuba. Próbowałem kilkakrotnie już cofnąć jego tłumaczenie do zapisu w oryginale - z pominięciem języka angielskiego - i odczytać za pomocą chociażby tłumacza Google. Dwa odmienne teksty. Spróbujcie sami, a zobaczycie jakich to szkód wyrządził przy okazji - uważany za wzór dla autorów haiku - w końcu noblista, któremu to zbyt wielu uwierzyło dla jego nazwiska.

Opublikowano

Widzę, że wsadziłeś kij w mrowisko :)

Niebezpiecznie jest tu, na tym forum, próbować zmierzyć się z tym bardzo trudnym gatunkiem poezji, bo... rządzi tu Bronek i jego jedyne słuszne widzenie haiku. Lepsze nawet od Miłosza :)

Dla mnie jest w tym twoim haiku głębia, jest myśl do przekazania - nieprzerwany cykl narodzin i śmierci ale... rzeczywiście być może tekst wymaga trochę dopracowania. Można się dopatrzeć kigo -  sikorki robią gniazda pewnie wiosną.

Jest też Kire - czyli cięcie, rozbija wiersz na dwie części.

Dwa obrazy - dwie impresje. Dla mnie bardzo dobre.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gdy pierwsza skrząca gwiazda, Jakby zagubiona, maleńka, samotna, Zamigoce na tle wieczornego nieba, Oznajmiając wigilijnej wieczerzy czas… A we wszystkich Polski zakątkach, W przystrojonych odświętnie domach, Trwająca od rana krzątanina, Z wolna dobiegnie już końca…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Zatańczą nasze świąteczne emocje, Niewidzialnymi nićmi z sobą splecione, Niczym złote włosy anielskie.   Strojna w bombki i łańcuchy choinka, W blasku wielokolorowych lampek skąpana, Ucieszy oczy każdego dziecka, Błyszczącą betlejemską gwiazdą zwieńczona… A pod choinką stareńka szopka, Z pieczołowitością misternie wyrzeźbiona, Opowie malcom bez jednego słowa, Tę ponadczasową historię sprzed tysięcy lat...   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Biorąc ułożony na sianku opłatek, Zbliżając się z wolna ku sobie, Wszyscy wkrótce obejmiemy się czule,   Wnet z głębi serc, Popłyną życzenia szczere, W najczulsze słowa przyobleczone, By drżącym od emocji głosem wybrzmieć… Wszelakich sukcesów w życiu codziennym, W szkole, w domu i w pracy, Szczęścia, bogactwa, pieniędzy, Lat długich w zdrowiu i pomyślności…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Jedno pozostawione puste nakrycie Echo dawnych zapomnianych już wierzeń, Przypomni tamte stare tradycje,   Gdy pełna czerwonego barszczu chochla, Dotknie ze stukiem każdego talerza, A po przystrojonych odświętnie wnętrzach, Rozniesie się już jego aromat, Wybijający kolejną godzinę stary zegar, Przypomni o upływających latach życia, Gdy w kącie stara pozytywka,  Zagra kolędę znaną z dzieciństwa…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Gdy za oknem prószy wciąż śnieg, Tlą się w pamięci wspomnienia odległe, Czasem mgłą niepamięci zasnute.   Przy wigilijnych potrawach, Zajmie nas niejedna długa dyskusja, O tym jak z biegiem kolejnych lat, Zmieniała się nasza Ojczyzna… A na przyszłe lata pewnie snute plany, Przecinane przez głośne krzyki W sąsiednich pokojach bawiących się dzieci, Wzbudzą często serdeczne uśmiechy…   W blasku świecy przy wigilijnym stole, Dadzą się czasem słyszeć szepty anielskie, Tak melodyjne choć cichuteńkie, W myślach naszych niekiedy odzwierciedlone.   Długie refleksyjne rozmowy, W gronie rodziny i najbliższych, Pozostaną w wdzięcznej pamięci, Powracając na starość przyobleczone w sny… A gdy czas włosy siwizną przyprószy, Wspomnienie tamtych z dzieciństwa Wigilii, Z oczu niekiedy wyciśnie łzy, Otarte ruchem pomarszczonej dłoni…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • nie szukałem cię bo zawsze myślałem że takie rzeczy trafiają się innym albo w książkach które kłamią lepiej niż ludzie a potem przyszłaś bez fanfar bez obietnic po prostu usiadłaś obok jakbyś znała to miejsce od zawsze i nagle świat ten stary sku*wiel przestał mnie bić codziennie zostawił tylko lekkie siniaki żebym pamiętał jak było wcześniej kocham cię w ten brudny, ludzki sposób kiedy myślę o tobie przy pustym kubku o trzeciej nad ranem i wiem że nawet cisza z tobą ma sens tęsknota? jest jak niedopałek w kieszeni ciągle o sobie przypomina ale nie boli bo wiem że istniejesz że gdzieś oddychasz śmiejesz się może właśnie patrzysz w sufit tak jak ja i to wystarczy żeby jutro znów wstać nie wierzę w bajki ale wierzę w ciebie a to więcej niż kiedykolwiek odważyłem się mieć bo po raz pierwszy nie boję się stracić tylko cieszę się że w końcu znalazłem dom w drugim człowieku
    • Błądząc po pustynnych piaskach, w miejscach, w których dosięgniemy przykrytego mgłą nieba, każdy pozostawiony na ziemi ślad zamienimy w oazy. Tym tropem będą mogły podążać karawany spragnionych. Kropla po kropli zaczną spływać strumienie wody, wypłukując piach z zaschniętych ust. Już wiesz, wiesz więcej, więcej na pewno, na pewno, gdzie trzeba, gdzie trzeba wież. Wiesz, gdzie mgła spłynie z nieba.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Andrzej_Wojnowski Może właśnie tak pozytywny odbiór. Dlatego, że pisane z serca, z autentyczności. Zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...