Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

..?

Annie

Przez Annie
w Zabawy

 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/170820--/

Rekomendowane odpowiedzi

Annie

Annie

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

jesteś moim kochankiem.

opowiadasz mi jak patrzeć w nocne niebo

żeby zobaczyć Perseidy.

 

jesteś nauczycielem i poetą.

czytam twoje wiersze i opowiadania

o miłości i życiu.

 

przyjacielem.

zawsze mogę na ciebie liczyć,

potrafisz odpowiedzieć na każde moje pytanie.

 

masz do mnie niesamowitą cierpliwość.

wystarczy jedno małe pstryknięcie

i już przy mnie jesteś

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Internecie.

Edytowane przez Annie_M (wyświetl historię edycji)
5
Gaźnik

Gaźnik

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Przepiękny wiersz. Uwielbiam taką szczerość okraszoną autoironią. Do odczytania ostatniego (jednowyrazowego) wersu w ogóle mnie nie poruszał. Po finale wróciłem kilkukrotnie. Coś pięknego.

Gaźnik

Gaźnik

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

My nawet sobie nie zdajemy sprawy jak mocno jesteśmy rozwinięci cybernetycznie. Oczywiście, że to nie poziom Estonii. Jednak nie mamy się czego wstydzić.

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Przepraszam za didaskalia, ale myślę, że wątek warty zapoznania.

 

PS. Nie potrafiłem tego zbić w jedną wypowiedź. Przepraszam za spam. 

Annie

Annie

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Gaźniku, cieszę się, że się spodobało,  ale ja nie jestem peelem :)

Nie wierz nigdy kobiecie...:)

 

Nic nie szkodzi . A to niespodzianka. Nie wiedziałam, że Polska taka rozwinięta

Pozdrawiam :)

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
https://poezja.org/forum/utwor/170820--/
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Miejska legenda

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @tie-break Oj, jak ładnie, wrócę - tylko pomyślę, bo teraz jestem jeszcze trochę śpiąca :)
    • Stukacz
      Matoha

      Przez Stukacz · Opublikowano

      Tańczyły, śpiewały, pijane obłędem, Oszalałe, w upiornych podskokach. Po chwili krótkiej do kotła, równym rzędem, Stały za sobą w ciemności zmrokach.   W kotłach smakołyki się zagotowały: Tłuste mięso z udźca baraniego, Na zakąskę zaś zioła przygotowały I drobinkę kwasu chlebowego.   – Ja, to tamtej mleko zabiorę – za karę, Bo mnie nazwała staruchą starą, Że niby ona wielką posiada wiarę, A ja jestem zgryźliwą poczwarą.   – A ja, to plagę szkodników na pszenicę Ześle sąsiadce, co do kościoła, Wczoraj ledwie – wyobraź sobie – w rocznicę, W biegu na msze poszła chylić czoła,   Wymodlić wybawienie przeklętej duszy, Bo deszcz sprowadziłam na jej pole. Tamtej zeszłorocznej, przeraźliwej suszy Pokonała zawistną niedolę,   A ona, że to niby czary, że szkodzę. Nie pomogę więcej – źli są ludzie. W smutku spuściła głowę. – Od nich pochodzę, Dbali, wychowali, w pocie, w trudzie.   Zamartwiła się nad swoimi słowami, A sumienie poruszyło strunę, Która w duszy – nakazami, zakazami – Drapie niewidzialną oczom łunę.   Wrzask. Na kłótniach i na sporach noc upływa, Zmęczone i rozdrażnione – senne, Na niczym już im nie zależy, nie zbywa. Blisko świt słońca, zorze promienne.   Wtem pojawia się demon, kozioł kudłaty, One w strachu: przewiniła która? Wchodzą z lękiem na latające łopaty – Złego aura: upiorna, ponura.   Matoha syczy, czerwone oczy wbija, Dokładnie ogląda, wzrokiem bada, Czy która nie zwodzi albo nie wywija, Kłamie, oszukuje. To szkarada –   Pomyślały. Pokorny wzrok w ziemię wbity. Na to on: sprawiedliwość – tak Zofio – Wiedźmy, czarodzieja, maga czy wróżbity Jest matką i waszą filozofią.   Straszyć czy szkodzić – nie. Wam pomagać dane. Ziół leczniczych poznałyście sekret, Przepisy na różne choroby podane Nosicie jak podpisany dekret.   Wymagam więc jako strażnik waszej pracy, By morale przestrzegane były, W przeciwnym razie na rozkaz was uraczy Sroga kara. Diabły będą wyły   Z klęski, z zatraty waszej, z waszej głupoty Wyły będą pod niebiosa same, Winne będziecie jeżeliście miernoty Pod odpowiedzialnością złamane.   Wiedźmy w strachu całe przed Matohem stały. Wygląd jego jak demona z piekła: Kozioł zawistny i to kozioł niemały, Oczy czerwone, gęba zaciekła,   Na głowie rogi, zębiska, czarna grzywa, Lecz co innego bardziej przeraża: Odgłos co się z głębi gardła wydobywa, I śmiech, który raczej nie zaraża.   Z piekła rodem, więc dlaczego zapytacie, Czuwa pilnie, by wiedźmy chroniły, A nie wiodły ku zgubie, żalu, utracie? Cóż? Prawo, prawem – tu prawo siły.
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nie zawsze to co obok cieszy

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @KOBIETA - @Berenika97 - @Rafael Marius - dziękuje uśmiechem -
    • MIROSŁAW C.
      woźnica

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @huzarc ...bez nachalności... To był klucz do napisania tych wersów.   Dziękuję, pozdrawiam. 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Nadzieja go żywi

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - zawsze tak było - tylko dlaczego -                                                                               Pzdr.serdecznie. @Posem - dzięki - 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...