Nie żyjesz, to tańcz!

[Dawid Rzeszutek]

Nie żyjesz, to tańcz!

 

Z mogił jestestwo piekło wzywa 
W czarne dance macabre dusz
W odmęt szkaradny zła, co bywa, 
jak krzyków i jęków bolesny busz. 

 

Gdzie teraz jesteś? Powiedz człeku!
W mordędze nocy? w piekieł padole?
Może jęczysz, krzyczysz w ścieku 
i zjadają Cię demony, jak wełnę mole ?

 

Tańcz ten trywialny kroków zły zlep 
Ręka, głowa, noga fruwają ku niebu 
Weź Szatana po braku teraz poklep, 
kiedy statyści idą z twego pogrzebu. 

 

Ginie wiara w niecielesnym wymiarze 
Zginęły dawno lęki o miłość i obawy 
Poddany tytanowej cierpienia karze, 
marzysz, że Cię to choć trochę zbawi. 

 

Mogiły płonął w środku czarnej nocy 
Każda jak zapałka, cmentarze jak roje 
W ducha niewoli, krzyczysz pomocy! 
Podpalając przebiegle Świat jak Troję.