Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

W pewnym mieście , są dwa miasta

W jednym to zwykłe kwadratowe ..powiedzmy ulice

a  drugie-aby się nie zgubić-podzielono na dzielnice

 

 Drugie miasto

 kręci się 

ze  znaną "ladacznicą"

której pilnują dobre łobuzy i wojownicy

Na urok i czar :"ladacznicy"

łamie się głos , bledną rozbójnicy

 

Legnij sobie wędrowcze i odpoczywaj

a ja z tobą spocznę

bo to miasto odpoczynku

w rynku i nie tylko w rynku

Pokaże ci miasto

upiekę wam ciasteczka

i będziemy radośnie odpoczywać

 

Legnij sobie wędrowcze...

Z Marią Magdaleną,

która jak Szeherezada

będzie pleść swoje parole parole

do woli do woli

 

Z księżycem się zbratała

otulona srebrnym pyłkiem

do Aniołów odlatuje

z Twoją Gościu przesyłką

Aby w Raju wysłuchali

czego dusza pragnie.

 

 

 

PS: do drugiego miasta potrzebny jest paszport

Edytowane przez Maja Cyman (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Widzisz... technologia może jest dobra ale niemiłosiernie rozpędza ludzkie życie. Owa technologia pozwala wszystko mieć coraz szybciej przez co człowiek pracuje na coraz większych obrotach. Zastanawiam się... taką mamy technikę, rozwój cywilizacji, a wciąż musimy coraz bardziej biedz przez życie. Człowiek kiedyś za tym nie nadąży i wtedy będzie tragedia.

 

Moje serce życzy ludzkości zwolnienia tempa i zdetronizowania muzy dzisiejszych czasów, która niepodzielnie panuje nad ludzkim życiem - technologii. Niech będzie ksieżniczką, damą dworu ale nie królową. 

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jeśli  by ją tak zdetronizować.......ale jak? Potrzebna jest mądra Królowa, która by to zatrzymała. Technologia wybiegła 40 lat do przodu , wiesz przecież, sprzedają nam starocie z magazynów a my się tym nakręcamy jakby to cud jakiś.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Technologia ma swoje dobre strony. Ratuje życie, pomaga niepełnosprawnym etc... Niestety zapędza ludzi w kierat swojego pośpiechu. No ale to już pisałem :-)

 

Powiem Ci, że bardzo dobrym ratunkiem jest poezja. Czytanie wierszy pomaga się uspokoić, wyciszyć... Czasami wręcz drażnią mnie różne, hałaśliwe głupoty z telewizji, bo nie mogę sobie w spokoju poczytać. No ale poezja na pewno nie jest panaceum dla każdego.

 

"Slow life" przede wszystkim :-)

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaprosił mułłę słynnego w Tule hodowca mułów na świeże mule. Uczony nosem swym czułem ocenił: "Mule czuć mułem, a dennych potraw nie jem w ogóle".
    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...