Droga

[Antoni po Dziadku]

Kiedy krok po kroku

droga czystsza z każdym tchem

popiół zamiata,po myśli twej

ciężar zdaje sie zanikać i łańcuchom mówić precz

świat na nowo w brzasku promieni zaczyna potulnym być

życie wzywa zmysły

czas przestać śnić.

[duszka]

Piękny, plastyczny stopniowo, słowo  po słowie odsłaniający się obraz drogi wyprowadzającej z cienia ku światłu, ku rzeczywistości, życiu... Wydaje mi sie jednak, że drobne zmiany w formie tekstu byłyby korzystne dla wypowiedzi i estetyki wiersza, na przykład takie:

 

Kiedy krok po kroku

droga czystsza, z każdym tchem

popiołu mniej

ciężar zdaje się zanikać i łańcuchom mówić "precz"

gdy świat zaczyna w brzasku światła znów potulnym być

a życie wzywa zmysły

 

czas przestać śnić.

 

Co Ty na to? Pozdrawiam serdecznie.

 

 

 

 

[Antoni po Dziadku]

Zdecydowanie bardziej mi się podoba Twoja wersja.Dziękuję