Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wiersz na wyjeździe

23.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

23.

23.

Opublikowano
Opublikowano

Nam nie trzeba rozczulonych
tkliwych podłużnie piórem
czarnym atramentem jak oczy
listów miłosnych na półce
przy lampce jasnej nocy
jak twoje na mnie w południe
wzrokiem błądzących zaśnięć
mógł zapomnieć czy stąd pójdzie?

 

prawie zawsze dotyk
sprawi wszystko uśnie
byłem taki markotny
byłam taka na później
lepiej nic nie zrobić
żeby było smutniej!

 

A czerwcowej oglądam się
za Tobą a same gwiazdy
i w czerń mnie ciągnie
bo coś twoje we mnie
ciągle patrzy...

3
23.

23.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję :) Starałem się połączyć różne smaki i spójnie zestawić to w jeden wiersz. Pozdrawiam serdecznie ;)

Justyna Adamczewska

Justyna Adamczewska

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobre wersy, czytam je jak "niezrozumienie siebie wzajemnie". 

 

Wesz, co fajne jest w Twoim wierszu - takie niedomówienia, niedopowiedzenia, 

 

Wyrwałam z kontekstu, jednak ten wers - no zastanawia. 

 

Miło było poczytać. J. Pozdrawiam NN. J. 

1
23.

23.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo dziękuję ;) Całkiem szybko mi przyszło, czyli najwyraźniej byłem spragniony tego pisania ;) Pozdrawiam ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Para z wieży

      Przez Migrena · Opublikowano

      @violetta   a do herbatki ciasteczka Alfajores :)   dyskretna muzyczka :)   nastrój we dwoje......    
    • FaLcorN
      Nikt się nie nudził było wspaniale

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      postępu, wygody i czyjegoś zysku,   pozdrawiam!
    • violetta
      Para z wieży

      Przez violetta · Opublikowano

      @Migrena godzinkę trenowałam, uciekł mi dzień, bo się zrobiło ciemno, teraz by się porobiło comme si, comme ça:) czas poczytać:) popołudniowa herbatka:)
    • Corleone 11
      Lekko i nie...

      Przez Corleone 11 · Opublikowano

      Jest Niedziela. Za oknem popołudnie; dzisiejsze, w odmienności do całej Soboty, dopuszczajace do miasta mało słonecznego światła.    Uważny Czytelnik z pewnością rozpoznał - w początkowych słowach powyższego akapitu - nawiązanie do "Rozmowy przez ocean" - piosenki wykreowanej przez Andrzeja Sikorowskiego zapewne w tysiąc dziewięćset osiemdziesiesiątym piątym roku, a wykonywanej później także przez Marylę Rodowicz. Pomijam celowo przedstawienie większej ilości szczegółów, jak również zamieszczenie linku do wspomnianiej piosenki. Przecież Czytelnik, chcący przenieść się myślą i uczuciem do song'owej sytuacji, może uczynić to bez mojego pośrednictwa.     Autor bieżącego opowiadania - zgodnie z tym, na co mu przyszła ochota - sięga po piwo. Czerwone Pszeniczne, butelka nabyta poprzedniego wieczoru. Któż mnie, Corleone'owi11, zabroni, oprócz moich własnych myśli? One pozwalają, wewnątrzumysłowa decyzja dopuszcza. Prawda, że pewien kłopot z aurą jest możliwy, ale z drugiej strony - wokół jest tyle energii. Świadomość i wola decydują, żeby intencjonalnie sięgnąć i zaczerpnąć, też intencjonalnie, po stosowną ilość. Sięgam.     Butelka odkapslowana - skoro odkorkowujemy wino, to piwo odkapslowujemy. Nachylam ją i przelewam - kufel czeka. Spokojnie i cierpliwie. Ten kupiony w sklepie z pamiątkami o nazwie "Szafa Gdańska", mieszczącym się przy ulicy Garbary 14; wiadomo, którego miasta i że w jego staromiejskiej części.     Piszę stopniowo i stopniowo wychylam - sączę - czerwonopiwny w barwie trunek. Procenty nie przeszkadzają w myśleniu - jestem im wdzięczny. Dzięki.     Pamiątkowy kufel z miasta, z którym - zbiegiem okoliczności, a naprawdę jedną z międzywcieleniowych decyzji - łączy mnie wiele.    Gdańsk. Spędziłem w jego Głównym Mieście sporo, sporo czasu. Trudno byłoby zliczyć godziny co najmniej kilkunastu week-end'ów, ale także dni przed miedzynarodowymi wyjazdami, jak chociażby ten do Brazylii. Podczas właśnie tego poznałem Gabrielę... Przetańczona noc: tyle mogę - i tyle wypada - napisać. Nie proś, Czytelniku, o szczegóły. Wiem, że chciałbyś je znać; cóż, ciekawość. Gdybym był Tobą, też zapragnąłbym je przeczytać, a Ty, gdybyś był mną, też pominąłbyś ich przedstawienie.     Od tamtego week-end'u - od jego dni - minęło dużo czasu. Więcej niż rok. Minęły spotkania - te, które były, jak również upłynął czas tych, do których nie doszło. W porze tej inne kraje stały się naszym osobnie czasowym udziałem: jej Grecja, Albania Serbia i Niderlandy; moim Sri Lanka, Tajlandia, Gruzja, Peru i Boliwia.     Ludzie poznają się w miastach, miasta spotykają ludzi. Gdańsk nas poznał i przywołał do siebie na powrót. Można uznać to za, znów przysłowiowy, zbieg okoliczności, jako że pochodzimy z odległych miast. Czy to ważne, z których?     Gabriela i Gdańsk. Gdańsk i Gabriela.    Wysączam z kufla resztkę czerwonego, aromatycznego napoju. Zmrok już zapadł, ale godzinowo to wciąż popołudnie.     Nie spodziewałem się. Ona też nie. Ani wtedy, ani kilka tygodni temu.     Jest Niedziela, popołudnie zbliża się do wieczora.    Gabrysia i Gdańsk...       Kartuzy, 9. Listopada 2025 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • nieporadnik
      Boob

      Przez nieporadnik · Opublikowano

      A nora Aarona   No, geju, kata Azy zaatakuj! - Egon   Po to ozłacał zootop?

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...