Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Hmmm, nie podoba mi sie ostatni wers. Wg mnie powinno być "pisklę cię woła". Może jestem przewrażliwiona, ale coś mi nie gra z tym strachem. Czyj jest? I dlaczego leci? To nie jest zbyt klarowne.
Pozdrawiam
Iga (StukPuk)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Droga Basiu to haiku może i wywołuje dreszczyk (nie u mnie niestety), ale jeżeli nad koroną drzewa leci jastrząb, albo inny sokół, to nie można go w haiku nazywać 'strachem' bo to jest przenośnia, obrazek nie jest przez to klarowny i przejrzysty. Naprawdę polecam poczytać haiku Piotra Mogri i Jacka M., wczytać się w komentarze Sionka, Tygrysa Pietrka i M. Seneckiego, one duzo uczą... To haiku mogłoby być dobre, gdyby nie było 'przesadzone'. Dla mnie takie właśnie jest. Zbyt mało w nim prostoty.
Pozdrawiam
Iga
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Droga Basiu to haiku może i wywołuje dreszczyk (nie u mnie niestety), ale jeżeli nad koroną drzewa leci jastrząb, albo inny sokół, to nie można go w haiku nazywać 'strachem' bo to jest przenośnia, obrazek nie jest przez to klarowny i przejrzysty. Naprawdę polecam poczytać haiku Piotra Mogri i Jacka M., wczytać się w komentarze Sionka, Tygrysa Pietrka i M. Seneckiego, one duzo uczą... To haiku mogłoby być dobre, gdyby nie było 'przesadzone'. Dla mnie takie właśnie jest. Zbyt mało w nim prostoty.
Pozdrawiam
Iga

prosze Puk nie rob ze mnie autorytetu. nie jestem poeta, ja haiku tylko zbieram... ale dzieki
pietrek
Opublikowano

To jest fakt, komentarze zawsze warto czytać, można znaleźć coś konstruktywnego albo nas coś zainspiruje. Myślę, że Izabelka weźmie to pod uwagę. Od razu wypłynęła na szerokie wody (haiku jest wymagające). Ale im szybciej tym lepiej. Tu na forum naprawdę można wyrobić sobie warsztat i nauczyć się przyjmować krytykę. To wzmacnia, uczy pokory i sprawia, że staramy się być coraz lepsi w tym co robimy. Pozdrawiam :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...