Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Proste jak deski? :) Piękne nogi są odpowiednio wyprofilowane, no chyba, że używasz przenośni, choć w tym przypadku ona jest słabo poetycka, raczej prostacka.

i dlaczego to "I" w środku z dużej? Mam wrażenie, że w Twym wierszu jest dużo zbytniej nonszalancji.

Opublikowano

Pani Iwonko, jako prosty samiec uważam, że im nogi prostsze i dłuższe, tym zgrabniejsze. I z pewnością poruszają ciałem nienonszalancko :) A tym bardziej oczami.

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Poprosiłam wujka Staszka żeby mi pomógł odpowiedzieć i to jego słowa:

 

"Rozmowa o poezji"


D z i e w c z y n a: 
Czy pan ją widzi? Czy ona się śni? 
Czy też nadbiega - nagła jak z pagórka? 

P o e t a: 
Ona wynika z brodawek ogórka... 

D z i e w c z y n a: 
Pan kpi. 
Pan ją jedwabnie - pan ją jak motyla 
Po takich złotych i okrągłych lasach... 
To jest jak z Dafnis bardzo czuła chwila... 

P o e t a: 
Owszem. Jak ostro 
Całowany tasak. 

D z i e w c z y n a: 
Rozumiem pana. Z wierzchu ta ironia, 
A spodem czułość podpełza ku sercu... 

P o e t a: 
Dlaczego z pani jest taka piwonia, 
Co chce zawzięcie być butelką perfum?...

Edytowane przez Magdalena (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Wytrawna jak wino niezabutelkowane,

wytworna jak drzewo figowe, 

obradza w owoce

najsłodsze i najkwaśniejsze.

Podlej no...,

trzeba podlewać.

Słodkie, kwaśne i gorzkie,

w akompaniament złożone,

zawsze kompletne,

jak na ironię.

 

 

Edytowane przez Anthony
Wytworna zamiast majestateczna. Podoba mi się :) (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bez przesady... z synem aż tak dobrze jej nie wyszło, ale wychowała fajną córę. No i święty nie jestem, jeśli o nim mowa, choć dziękuję za komplement :))) Jak widać, potrafisz być miła :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta Bardzo dziękuję! :) Energii jeszcze mi nie brakuje, ale na jak długo? Tego nikt nie wie! :) Pozdrawiam. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Znalazł się znawca od siedmiu boleści. Gratuluję. 
    • niech cię nie unosi w przestrzeń bez dna, gdzie sucho i wieje chłodem. pomyśl razem ze mną o obrazach za blokadą, utajnionych, zdjęciach-półkownikach w głębokim archiwum, których nie widzimy z powodu działania najbardziej parszywej cenzury: złego czasu. a potem  – o metaforze-pokrace, co wyrodziła się z potrzeby opisania słodko śpiącego na fotelu, zwiniętego w kłębek Kryspina (chciałem tak na szybko stworzyć coś o kotach, miało być poetycko, ale naturalnie bez egzaltacji, dumałem, dumałem, nagle z podczaszkowego prądu wyskoczyło: "koty zwijają talerze"). cierpliwości, kochanie. oto przyszłość: naciskam guziczek, odsuwa się przegroda  – i wypadają kolorowe kadry nas dwojga. koty rozwijają talerze (przenośnia do śmiechu. przenośnia do innego świata).
    • @Tectosmith żeby cokolwiek napisać o inkwizycji trzeba mieć wiedzę historyczną a nie z memów na facebooku, bzdury piszesz kolego i nie na temat w dodatku

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       to zdanie powyżej dotyczy również Wiesława J.K. - brakuje wam panowie wiedzy historycznej,którą posiada Annna2
    • Powracam myślą w tamte czasy jak co roku w porze późnej jesieni kłosy zbóż znowu latem jakby ze złota się złocą na tych polach nowe ziarno się rodzi gwiazdy srebrzą się cichą tak spokojną nocą a przecież i słońce radosne też już wschodzi kiedy dzień co każde rano budzi się od nowa i jak ogień płonie gdy zachodzi czerwienią orzeł rozpostarł skrzydła już leci w stronę nieba to rocznica jest polska nasza listopadowa raduje się bardzo serce poety znów natchnione krwawiło tyle razy aż pozostały blizny na stole pachnie znowu bochen chleba zasnęli tylko snem wiecznym nasi bohaterowie pochowani w grobach u matki Ojczyzny historia dzisiaj ich oceni i o nich nam wszystko opowie Bóg w święty dzwon w dzień oznaczony uderzy dziękczynienia hymn dzisiaj za to mu śpiewamy nowe obrazy poświęcimy w rzeźbione misternie ramy za wiekowe ziemie które wróciły do Macierzy na zawsze tu pozostaną gdzie polskie powstało plemię    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...