Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Podróż jedną łzą

Agnieszka Niewińska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Agnieszka Niewińska

Agnieszka Niewińska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Idę cicho w samotności,
w strugach deszczu tonę sama.
Po policzku spływa łza
kroczę drobno, do przyszłości
do przyszłości, co nieznana
Poddać się biegowi życia
czynić co mi los zapisał
takie moje przeznaczenie
Jedno wiem:
już nic nie zmienię.

Po chodniku wolno stąpam
dokąd zmierzam?
któż to wie?
Miłość zgubiłam za rogiem
nie odnajdę nigdy jej.
Co straciłam w moim życiu
nie do odzyskania jest.
Powędruję ciemną nocą
tam gdzie wiatr zabierze mnie.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      kolejny klucz wiolinowy

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • Berenika97
      epitafium

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • Berenika97
      jesień w zmechaconym swetrze

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • huzarc
      OgeegO

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • Berenika97
      Rozżarzenie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...