Emocjonalna wygoda

[Kompot z ironii]

Jak mam powiedzieć, co czuję,

co ze mnie niby za zdobywca,

równie dobrze możesz być w innym mieście,

a nie tylko krzesło dalej.

 

Widzę Cię i to tyle,

umysł tworzy mur niepewności.

Przed obawą śmiechu z politowania

chowam się w emocjonalną wygodę.

 

Ale jakby nic się nie działo,

Ty przecież nie widzisz bitwy w mojej głowie.

Zdawkowe "cześć" to jakieś ekstremum,

gdzie się podziała moja elokwencja?

 

Rzut oka ukradkiem, żebyś nie widziała.

Tak, spojrzenie mi wystarczy.

Ale przecież wiem, że ta wygoda

zacznie w końcu uwierać.

Edytowane 3 Maja 2019 przez Kompot z ironii (wyświetl historię edycji)

[Bogdan Brzozka]

Witaj, w drugiej linijce trzeciej zwrotki ,,W" zjadłeś, pozdrawiam.  :)

[Kompot z ironii]

Poprawione ;) 

[Don_Kebabbo]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Oj, chyba już zaczyna... ;)

 

Nie powiem, że to wielkie dzieło, ale niech rzuci kłamieniem taki, co twierdzi, że nigdy tak nie miał ;)

 

Pozdrawiam.