„Listy…”

[amalaryk]

…po raz wtóry duszę moją

bierzesz w posiadanie,

(czy można zabrać coś, co

w gwiazdach tobie jest zapisane?)

życie moje znów tobie oddaję,

niczym jest, jeśli w twych dłoniach nie spoczywa,

 

rozświetlaj swym blaskiem dni moje,

promieniej na firmamencie,

moja bogini, ja u twych stóp,

czas cofasz, wstrzymujesz, zwalniasz bieg,

wchodzę raz jeszcze do rzeki tej samej,

filozof nie znał twej potęgi, mocy,

 

tylko bądź; jaśniej, emanuj,

aury dla oka zakrytej dozwól,

użycz cząstkę siebie, tego

co od ciebie w eter bije,

ta drobina starczy mi by żyć,

jak jeden promień gwiazdy

pozwala żyć i rosnąć planetom,

 

tylko bądź; z dala się nasycę,

duszę nakarmię obrazem,

serce napoję zapachem,

umysł pożywię głosem,

---

tak mimochodem, przy okazji,

uczynisz mnie nieśmiertelnym?

tak na marginesie…

 

fragment z: „Listy do drugiej połowy mej duszy”

Edytowane 12 Kwietnia 2019 przez amalaryk (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaciekawia mnie coraz bardziej Twoja poezja. 

 

Amalaryk – władca Wizygotów z rodu Baltów. (VI w.). 

 

Interesujący nick wybrałeś.

 

Wiersz jest, wg mnie, prośbą, błaganiem, modlitwą

 

Dokonać można niemożliwego. J. 

[amalaryk]

Ad Justyna Nick taki ze względu na wykształcenie (historyk, choć nie praktykujący). Czasem coś tam skrobnę, ale nie ma tego dużo, piszę jak mi się coś w głowie "uzbiera". Głównie wątki "historyczne" no i miłosne (jak widać). Taka tam miłość platoniczna, bez szans na spełnienie, bo Ona  nie jest wolna..., Ale moje głupie serce nie chce słuchać rozumu.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

To jest świetnie dobrane, że się tak wyrażę.