Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jak Ty to robisz? :) Te czcionki, te wklejki, i tak w ogóle....

poezdiabl jest cudne :)

ale powiem Ci też coś niemiłego...czy Ty zdajesz sobie sprawę z tego, że Twój avatar jest wkurwiajacy? I nawet nie chodzi o to, że koleś się slania jakby był zdrowo wypity, a Ty przecież jesteś nad wyraz trzeźwy (przynajmniej w pisaniu :)). Tylko jak czytam Twój tekst bądź wpisuję komentarz cały czas coś mi miga na boku! W dodatku na lewym ;) Nasze oczy są zagrożone :)

Zdrówka

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

po prostu robię i jakoś się udaje ;))

Za cudne -dziękuję, chociaż niezasłużone, bo:

Edgar Allan Poe - mawiał: " A wszystko co kochałem - kochałem w samotności."

I tak sobie pomyślałem - szkoda go, do diabła z samotnością - i stąd wziął się "poezdiabł" ;P

Zdaję sobie, jednak na prawą stronę nijak przełożyć się nie da. Jak widzisz - nie wszystko zrobię. Ale pomyślę o zmianie nazwy na "wkurwjanek" ;)) Nie no, głupie żarty. Sorki, ale nie wymagaj ode mnie wymiany "wypitego", bo to najspokojniejszy avatar, jaki wygrzebałem. Ale pomyślę. Czcionka zostaje. Dziękuje za odwiedziny. Pozdrawiam.

 

 

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

A ja nie wiem czy to anioł

Czy diablica w jego skórze

Bo raz woli być na dole

Innym razem znów na górze

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaśnij przy makówkowych śpiewach, Niech sen się rozsypie miękko, Na niebie już księżyc ziewa, Przez okno zagląda sielsko.   Tu mak czerwienią się mieni, Stary płot piersią podpiera I strzeże twojego domu Przed zmorą, co poniewiera.   Tą, która pcha się od progu, By ciepło ognia ugasić, Zły urok rzucić na szczęście I szczery uśmiech zastraszyć.   Sypnij ziarenkiem pod progi Z wierzeniem, że zło ominie I nie zawładnie twym domem W nocnej, ciemnej godzinie.   Pogubią się w rachowaniu Jędzyny i wiedźmy z drogi, Gdy makową płodnością Rzucisz im prosto pod nogi.   Zaśnij przy makówkowych śpiewach, Niech sen się rozsypie miękko, Na niebie już księżyc ziewa, Przez okno zagląda sielsko.
    • @degatoja Klimatycznie. Z goździkiem jeszcze nie piłam, muszę spróbować.
    • @RomaPrawda, też się czuję bardziej pisana niż żywa, pozdrawiam :)
    • Być zadowolonym  z tego, co się ma, bo zawsze może być gorzej. Prawdę mówiąc, ta tajemnica jest wielka. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - ja też lubię  - dzięki  za czytanie -                                                                             Pzdr.  Witam -    Witam - miło że zajrzałaś - dziękuje serdecznie -                                                                                          Pzdr.uśmiechem. Witaj - miło że ładnie - cieszy mnie  - dziękuje -                                                                                        Pzdr.serdecznie. Witam - fajnie że sympatyczna - poprawiłem - dzięki za kolejne czytanie -                                                                                                            Pzdr. Witaj - dziękuje za ten uśmiech i czytanie -                                                                               Pzdr.jesiennie. Witam - tak było oby nigdy więcej -  miło że czytasz - dziękuje -                                                                                                      Pzdr.serdecznie.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...