Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

wiersz dla wiersza


Rekomendowane odpowiedzi

Gość Franek K

Pisać, czy nie pisać? Oto jest pytanie...

Chociaż bardzo trudne to odpowiem na nie

Pisać zawsze warto gdy taka potrzeba

Uchyla poetom to furtkę do nieba

 

Bywa nieraz ciężko na tym łez padole

Gdyż pecunia dzisiaj w ogóle nie olet

Wciąż jednak jest warto upajać się słowem

Wszak spiritus ciągle jest najbardziej movens 

 

Dość trudne zadanie mają dziś poeci

Konformizm się roztył, dzięki, jakoś leci

Czy zmienić potrafią coś poezji słowa?

Może i niewiele, lecz warto próbować...

Edytowane przez Franek K (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

 

Dziś cię wierszu nie napiszę, 
dzisiaj pustka, dzisiaj mgły 
dziś serca nie ukołysze, 
mi choćby najprostszy rym. 

 

Pośród myśli wylęknionych, 
biegam jak bezpański pies, 
nie łapię ich za ogony, 
dzisiaj tylko biec, biec, biec. 

 

Dzisiaj to ja jestem więcej, 
gdzieś pomiędzy, jakoś, tam,
ciut na ziemi, trochę w niebie, 
dziś się wierszu napisz sam. 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Napisałbym (a co mi tam

Oraz w paru innych miejscach)

Lecz wiersz skończył się i kwita

(To jest strofa minus pierwsza)

 

Zamiast pisać więc ciąg dalszy

(Ponoć robią tak poeci)

Skrobię prequel jak się patrzy

(Minus druga właśnie leci)

 

Chociaż nie wiem, co się działo

Nim nastąpił Wielki Wybuch

Pierwszej zwrotki (sTwórco, daruj)

Minus trzecia tkwi tu krzywo

 

Żeby wszystko naprostować

(Wiem, wypada, lecz czy warto?)

Tak ułożyć muszę słowa

Żeby sklecić minus czwartą

 

Lecz nie piszę już tak dalej

Bo się głowię nad tym tero

Gdzie jest (Czy jest? Nie ma wcale?)

Struga sensu - zwrotka zero ;)

 

Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Szok pierwszy! Aż nie chce mi się wierzyć, że to co wisi tam na górze mogło sprowokować tak dobry wiersz. Jeśli tak, to autor był w błędzie, jego wiersz miał bardzo głęboki sens ;).

Pozdrawiam serdecznie :)

 

P.S.: Gwoli wyjaśnienia :), po tym komentarzu dopisałem ostatnią zwrotkę :). Jeszcze raz Dzięki :)

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i to jest szok drugi :). Takiego komplementu to się nie spodziewałem :) :) :).

Piosenkę oczywiście znam (tak jak wiele innych utworów o twórczej impotencji), ale żeby aż lepszy?! :) :) :)

No cóż... Wielkie dzięki

Serdecznie pozdrawiam :)

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 8 miesięcy temu...
Gość Przemyslaw Prus

@Sylwester_Lasota to najlepiej skomentowany wiersz jaki widziałem na tym portaliku. Tytuł powinien brzmieć "Wiersz dla wierszy". Przeczytałem całość z nieudawanym uśmiechem.

 

Pozdrawiam

Edytowane przez Przemyslaw Prus (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Trzy wiewiórki na moim małym  parapecie :) Nie, wiewiórki same sobie dają radę, wszystko sobie znajdą, sikorskim troszkę trzeba pomóc, gdy zasypie. Co może ciekawe, wypatrywały mnie przez szybę, wieszały się na oknie, chyba tresowane, po prostu nie było wyjścia ;) Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Popatrz, sam zmienia na Sikorskiego, te telefony są nienormalne ;)
    • Rozdział dziesiąty       - Czcigodni a wielce urodzeni panowie senatorowie - rozpoczął obrady król Zygmunt III Waza - jak wiecie, sytuacja naszego wielonarodowego imperium jest wielce korzystną: politycznie, wewnętrznie i miltarnie. Jednak tym, czego nie wiecie jest to, że politycznie może stać się korzystną o wiele, wiele bardziej - po tych słowach władca przerwał, nie chcąc zostać zagłuszonym przez ewentualny aplauz. Jednak godność i stateczność zebranych - pominąwszy już królewski majestat - oraz waga tak obrad, jako i podejmowanych kwestii - nakazały im zachowanie spokoju.     - Co dokładnie wasza królewska mość ma na myśli? - zaindagował Jan Zamoyski, kanclerz wielki koronny. Czując się wszak niefortunnie, iż królewskie zamysły stanowią dlań tajemnicę, która to prawda, zwłaszcza w obecności tak wysoko postawionych person przykro go dotknęła - a z drugiej przywykł już do sekretności władcy, tym samym do ujawniania przezeń planów po dogłębnym ich przemyśleniu.     - Stan rzeczy tam - król Zygmunt, będąc w doskonałym nastroju, pozwolił sobie na swobodniejszy gest, wskazując przez wielkie okno rozległej komnaty warszawskiego zamku północny zachód - i stan rzeczy tam - jednakim gestem pokazał na wschód.    Pewnego stopnia niepokój zagościł na obliczach książąt senatorów województwa bałtyckiego oraz sprawujących władzę na terenach, sąsiadujących bezpośrednio z Carstwem Moskiewskim. Dobrze wiedzieli - gdyż jakże inaczej? - zarówno o szwedzkim pochodzeniu jego wysokości, jak i o tym, że silny korpus wojsk koronno-litewskich zażywał ostatnimi czasy gościny na stolicznym kremlu. Ale fakty te nie wyjaśniały wszystkiego. Więcej nawet - po prawdzie wyjaśniały niewiele.    - Otóż propozycja moja jest taka, aby zgodnie z tym, na co za naszą wymowną zachętą - tu władca oparł dłoń na rękojeści rapiera - zgodził się w Sztokholmie Riksdag i zgodnie z tym, na co, także pod naszymi dyplomatycznymi prośbami - tu król powtórzył gest - zgodzili się członkowie tamtejszej Dumy - żeby poprzez moją osobę imperium nasze weszło w unię ze Szwecją, co rzuci jeszcze więcej strachu na naszych sąsiadów tam - w tym momencie Zygmunt uczynił ruch dlonią ku zachodowi - zaś przez osobę królewicza Władysława połączymy się w jedno z owym prawosławnym krajem. Żeby nasi synowie, nasi wnukowie i postenaci wszystkich kolejnych generacyj byli bezpiecznymi po wsze czasy.    Milczenie, które zapadło, przerwał nie wielki kanclerz koronny, ale śmielszy od niego książę Jeremi Wiśniowiecki, wojewoda ruski. Śmielszy i żywszy umysłem, chociaż historia mu tego zapomniała.    - Suponuję - przemówił donośnym głosem - że wasza królewska mość wie coś, czego my nie wiemy. A któż to zacz, kto zdaje się, że zajrzał w przyszłość? Skąd bowiem inąd wieści o przyszłych niebezpieczeństwach owych?    - Ano od tego - król Zygmunt III Waza zebrał całą swoją odwagę, takiego bowiem zapowiedzenia nie było mu pisane ni przeznaczone dotąd wygłosić - w którego wszyscy tu, jako jeden, wierzymy.     Co rzekłszy, ukłonił się nisko Pojawiającemu Się. Swoim zwyczajem, kiedy i gdzie zechciał.     - Taaak - Jezus powiódł wszechprzenikliwym  spojrzeniem po oniemiałych senatorskich obliczach - pora wam na prawdziwe oświecenie...      Voorhout, 25. Listopada 2024 
    • @Stary_Kredens Ludzie nie mają wyboru? Może od razu się zabij. Nie komentuje reszty; bo to bzdury.
    • Dziękuję @iwonaroma @piąteprzezdziesiąte

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Domysły Monika Dziękuję za naprawdę przemiły komplement. :-)   Po pierwsze, jeśli Pani to nie przeszkadza, możemy spokojnie przejść na ty.   Po drugie, jeśli o wiersze chodzi, niewypały się zdarzały, owszem, bo to nie jest tak, że wszystkie utwory podobają się z definicji, czy są prawidłowo napisane, niemniej jednak, odkąd świadomie zacząłem uczyć się, jak pisać, staram się przestrzegać matematyki w tekście, by np. płynnie się go czytało.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...