Pokój

[Gregorio Artifilio]

Prawie cały pokój zajęła agresja
Córka gniewu
Nawet lęk skulił się gdzieś w kącie
Już ma dość
Już nie reaguje
Przygniata go wyczerpanie

 

Spokój i serdeczność zostały
Wtuleni w siebie
Czekają z nadzieją
Przeszkadza im jeszcze ciekawość
Ale lęk zabiera ją do kąta

 

Spokój nie musi niczego robić
Wystarczy, że jest
Serdeczność wie kiedy
Się uśmiechnąć
Jeszcze za wcześnie

 

Serdeczność i spokój
Zawsze na czas
Zawsze w punkt
Punktualnie
 

[WarszawiAnka]

Bardzo mi się podoba Twój wiersz i ta personifikacja uczuć. Jest mi bliski. Za szczególnie udane uważam pierwsze wersy - są bardzo plastyczne w swej metaforyce,

Z drugiej strony, puenta wydaje mi się troszkę za mało wyrazista w stosunku do mocnego początku.

 

Pozdrawiam

[WarszawiAnka]

Wróciłam poczytać. :)

[Gregorio Artifilio]

Milo mi.

[Nata_Kruk]

Pokój, a (s)pokój, spora różnica... a tak podobnie 'pobrzmiewa'.  Wplatasz inne elementy będące pokojem, bądź nie...

agresja, gniew, lęk... by potem wtulić w siebie 'małe co nieco', lub też 'coś' wielkiego... nadzieję.... 

skrótowo piszę i dodam, że ciekawy pomysł, zrealizowany naprawdę nieźle. Podoba się.

Pozdrawiam.

[Maja Cyman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czy ty wiesz ,ze nastąpił koniec?

I nikt tego nie zauważył

Jesteśmy

w równoległych światach

niektórzy maja armagedon

w głowie

niektórzy film z życia

którego się wstydzą  

niektórzy mają Królestwo

czy po krzyżowano plany?

altri tempi

Edytowane 5 Marca 2019 przez Maja Cyman (wyświetl historię edycji)

[Maja Cyman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

serdecznosci