Do W.H.Auden

[Sztach.Eta]

Dopóki sama nie stałam się wyciem,
podczas gdy dla reszty dzień jak co dzień,
jednocześnie bólem i obojętną pustką,
a w telewizji cisza,
romantycznie myślałam, że twój blues jest
najpiękniejszy. Przepraszam.
To było bezczelne z mojej strony,
sądzenie, że wiem.
Tu nie ma ani piękna, ani doskonałości,
ani tym bardziej poezji.