Kiedy zamykam oczy

[Marek.zak1]

Jestem kobietą spełnioną,

dobrą matką, wierną żoną.

Mam męża bardzo dobrego,

statecznego, spokojnego.

 

Jestem kobietą szczęśliwą,

ładną, nawet urodziwą.

Mam dom i życie udane,

wszystko jest czyste, zadbane.

 

Kiedy oczy zamykam,

widzę, jak biegnie w oddali,

a ja przed nim uciekam

ze strachu, co mnie spalił.

 

Wszystko mi się udało,

niczego nie mam za mało.

Jestem, spokojna, szczęśliwa,

życie mi miło upływa.

 

Kiedy zamykam oczy,

widzę jego, tamtego.

Jego uśmiech uroczy,

ciężko żyć bez niego.

 

Wchodzi boso do jeziora,

przynosi mi nenufary.

Dzwoni budzik. Wstać pora.

Tamto, to tylko czary.

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 26 Listopada 2021 przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[duszka]

Nasz ukryty, wewnętrzny świat, jego spełnienie i niespełnienie jest według mnie czymś bardzo realnym.., i chyba Twój wiersz jednak też to wie, bo przeplata i łączy z nim codzienność :) Podoba mi się otwarty, lekki styl jego wypowiedzi. Pozdrawiam :)

[Marek.zak1]

Dzięki :)

[WarszawiAnka]

Myślę, że w większości z nas pozostają takie magiczne, eteryczne wspomnienia, wyobrażenia, lub marzenia o tym, co by było gdyby...

Ważne, aby pozostały w kategorii wspomnień i nie zaczęły podkopywać fundamentów naszego życia.

 

Dobrze Peelkę rozumiem, chociaż w innej konfiguracji...

 

Pozdrawiam

[Marek.zak1]

Jak mówi mój korposzef: "pragmatic approach"