Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

- ja też, a na dodatek za piórem ze stalówką i kałamarzem pełnym atramentu. No i obowiązkowo bibułą do osuszania tekstu ...

Pozdrawiam

Opublikowano

Iwonko, mistrzyni miniaturek mądrych. Ach dawne czasy. Trzeba było samemu marginesy robić w zeszytach, a takich zupełnie bez linijek i kratek, np. do geometrii to potrzeba była tzw. liniuszków  - ryg, aby literki, cyferki prosto pisać. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fajne, minęło. Pozdr. J. 

Opublikowano

Świetna miniaturka! Od razu wzbudza skojarzenia, a nawet wywołuje tęsknotę

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 I za czystym zeszytem i za czasami, jakie były...

 

Rzecz ciekawa, że ostatnio o tym myślałem  Jakiś czas temu musiałem zrobić notatkę więc sięgnąłem po notes i długopis (z reguły korzystam z aplikacji do robienia notatek). Po chwili zauważyłem pewną zmianę w sposobie pisania. Jakoś tak niezdarnie i niedbale, co bardzo mnie zirytowało, bo zawsze starałem się pisać starannie. 

Pomyślałem sobie, że trzeba coś z tym zrobić  

Rysuję od czasu do czasu, maluję i nieco więcej piszę odręcznie.

Pomaga. Przynajmniej mi

Pozdrawiam!

Opublikowano

Zeszyty nie wyginęły, nadal są w ofercie - i to w różnych pięknych okładkach. :) Ja nadal z nich korzystam. 

Wiele wierszy mam w zeszytach właśnie. W kratkę. 

A pendrive też może być czysty - nienagrany... Ja taki mam. Czeka...:)

 

Pozdrawiam

 

P.S. Nie bronię pendrive'ów. Długo je ignorowałam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zgadza się :) zeszyty są, i to w bogatszej ofercie niż kiedyś :) może moje obawy są takie, jak malarzy w momencie wprowadzenia (się) do naszego życia fotografii... :) mimo tych obaw malarstwo ma się dobrze do dziś :) Z drugiej  strony jednak piórami prawdziwymi już nie piszemy....

Ja również piszę wiersze na karteluszkach różnych, nie potrafię tak od razu na klawiaturkę ;) dzięki temu wykorzystuję moje kochane pióro wieczne, bo tak... to tylko by mi zostało składanie podpisów w bankach ;) a i to zaniknie po upowszechnieniu się podpisów elektronicznych....

W wierszu chodziło mi też o pozorną szybkość i łatwość wszystkiego - clik… i już ;) ale czy to oznacza lepiej?... Niedawno bardzo modne i popularne były kursy szybkiego czytania... ale... czy można np. szczycić się szybkim czytaniem wierszy?

Również pozdrawiam

 

P.S. Też nie wrzucam wierszy na pendrive'a, w końcu od czego jest pamięć poezji.org ;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dokładnie :) jak to adekwatnie ująłeś - prostolinijność :)

Zdrówka też i dzięki za umieszczenie mego tworu na ślicznej kartce z zeszytu! :) z marginesem! :)

(zawsze warto zostawić sobie margines na to i na owo ;))

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

            dni nie kończą się tak szybko       póki żyjesz trwasz oddychasz       gdy zwiśniesz spadnij w nurty       w których miłość też rozkwita   Bardzo ładnie napisałeś, fajny tytuł.
    • Dzień długi, kolejny. Bez tytułu, smaku, treści. Smutny, ciasny, tłoczny  ode mnie samej. Wisi jak mgła między ścianami.  Leżę. Siedzę. Nie ruszam w dal. Czas przemyka bokiem,  nie pytając, czy go potrzebuję. Wczoraj? Jakby było tym samym, co dziś i jutro. Bez znaczenia czasu, godziny, pory. Ciężar ciała?  Bardziej myśli. - Zamykam oczy, w głowie tysiące miejsc, zdarzeń, twarzy. Jestem wszędzie jednocześnie,  lecz niespójnie, chaotycznie, bez porządku zdarzeń, lat i ludzi. Bywam w miejscach,  gdzie działy się początki przygód, gdzie coś się zaczynało lub kończyło. Przemyślam, rozmyślam, wymyślam wersje, które mogłyby się zdarzyć. Jeszcze bardziej  budując korek w głowie. - Znam wielu ludzi. A może ich nie znam? Twarze obce, choć znajome. Bliskie, lecz z innych światów. Nie do mnie, albo ja nie do nich. Nie pasuję. Lub nie chcę pasować?  Chcę nowych słów. Spojrzeń. Dotyku. Braku lęku. Ciszy bez chaosu. Lecz jestem sama, ze świadomością, że nawet wśród ludzi czuję się inna, obca. - A ja? Szukam. Lecz nie wiem czego. Może siebie? Czasem... Czasem czuję delikatną woń w mgle szarej, przebłysk różu w płomieniach ognia, na głębokim morzu. Śmiech. Taniec. Muzykę. Smak ciepła -  ciepła bliskich. Jeszcze chwilę tu pobędę. Daj mi chwilę. Poszukam. Pomyślę.
    • @Jacek_Suchowicz... wywala mnie z mojego okienka.. nic nie rozumiem. a kleiłam wersy...         chłop w podwórzu - kulturysta ? - w klatce kury gania       to dlatego ciągle brudna no i fetor.... "leci"... ;)       w wyobraźni przędzie nici - by tak przepiórzyca jakaś       ale całkiem na poważnie - woli kury macać   czas ucieka, ale idźmy z nim.. w parze... :) pisząc np. riposty na nasze wierszyki... mnie nie zawsze myśli po torze rymów idą. Jacek, dzięki.  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ... i mnie się taki podoba.
    • Dołączam do pochwał.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...