Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Refleksja nad zimowym krajobrazem

Sekret
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Sekret

Sekret

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Przez piramidę świateł prószy senny śnieg
galopuje rozbłyskując w latarnianej kropli

Chór Aniołów komponuje symfonię dla
niewyspanych idealistów poległych
w chmurach

Wciąż słychać ich słabnące oddechy
między dzwoniącymi kryształkami
akustycznego lodu

A na ziemi? Bezsilne płatki śniegu
zderzają się z rzeczywistością
Stają się bezkształtną białą masą,
z której ktoś później ulepi bałwana

Tak, bałwana.

Zamknę me serce kluczem arktycznych żurawi
O ile ktoś nie wypatroszy ich skrzydeł
albo nie wyleje na nie wrzącego espresso.

W czasie, gdy przez piramidę świateł prószyć będzie senny śnieg…

Edytowane przez Sekret (wyświetl historię edycji)
2
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobry tytuł do treści wiersza, a ten, zaciekawił obrazami, ale...
Na początku, "prószy senny śnieg", kojarzy mi się z delikatnym opadaniem, a wers niże jest, że "galopuje",

uśmiechnęłam się do takiego połączenia... :)
'płatki śniegu stają się bezkształtną masą'... myślę, że jednak jakiś kształt 'przyjmują', ale rozumiem cel tego słowa.

W tym wersie zasugeruję jednak wyciąć.. "białą".. to tylko niepotrzebny 'wypełniacz'.. to rzecz jasna, moje zdanie.
Ostatnia bardzo ładna i w ogóle całość przytrzymała mnie tutaj na dłużej.

    ps.... "tak bałwana".... wycięłabym to, ale to ja.... może innym pasuje.
Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • FaLcorN
      Niby głupi krok

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Pięknie jest być. Oczy otwierać szeroko, białe rozlewać mrokom. Jutro kolejne śnić.   Pozdrawiam!
    • Ajar41
      rozważna i romantyczna

      Przez Ajar41 · Opublikowano

      @piąteprzezdziesiąteDzięki za obszerny komentarz. Pozdrawiam.
    • Leszczym
      Realizacja

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Berenika97 Takie właśnie lubię, bo rozumny czytelnik naprawdę swoje wie i nie trzeba mu podsuwać pod nos nie wiadomo czego. Swoje bardzo dobrze wie i bardzo dobrze, a nawet jeszcze lepiej, rozumie.  @TylkoJestemOna Tak, uważam, że to udany zwrot. Dzięki :) @Rafael Marius Tak, jak najbardziej tak jest. To ogólnie wiadome, a i tak tego często oczekujemy od różnych zresztą osób. Tymczasem wiadomo wszech że to z gruntu niemożliwe. Zwłaszcza w coraz bardziej pokłóconym świecie, zresztą niekiedy o ideologie, które jakby się zastanowić nie bardzo do czegokolwiek się nadają. 
    • Rafael Marius
      Niegodziwiec

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      @M_arianna_   Szanse mają tylko co z komplementem na ustach. 
    • wierszyki
      Dobra pamięć (Królowa śniegu)

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Tak. Cieszę się, że chyba dało się zrozumieć.   To tak mniej więcej chyba powinno być:   Scena pierwsza:   Narrator:   A może czyśćcem jest nasza pamięć.       Lekkie piekiełko im fundowane.       Solidny pomnik piersi przygniata       albo namiętność podgrzewa dawne.     Królowa Śniegu::         Uniesie nasion rozsianych wola,       pejzaż czułości nieodgadnionej.       Amarant rozstań — z tobą i zorza       lub kryształ z ciszy, przesianej dla nas...       Scena druga:     Narrator:   Świeca gromniczna. W jej dniu się urodził. Chwalił z nią Boga każdego roku.   W plandemię Hersztynia, bo tak jak matka z gór, pomimo zakazów dała się pomodlić.   Gerda:   Zamknęłam mu oczy. Ucałowałam.     Hersztynia:   — Odszedł spokojnie.   Gerda:   Wcześniej tak się bronił.     Scena trzecia:     Nad rzeką mieszkał i w niej pływał dzieckiem. Tam pstrągi srebrzyste, ze wsi chłopacy.       koniec :)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo ładny komentarz. Dziękuję pięknie:)   Dziękuję :) Zawsze żegnam się w tych dniach roku. Pozdrawiam:)   @Nata_Kruk dziękuję :)  Jeszcze trzeba by roxmowę z ptakami. Zapomniałam już. Czy to były kruki czy wrony. Pozdrawiam:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...