Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Bardzo dziękuję! Cieszę się, że Ci się spodobały, niezależnie od tego, czy to jest pełne haiku, czy tylko połowiczne... :)

Nie wiedziałam, że czasowników nie powinno być. Ja ich bardzo potrzebuję. :) 

Na razie dopiero zapoznaję się z tą formą. Dlatego może nie powinnam używać "haiku" w tytule, dopóki jej dobrze nie przećwiczę.

 

Twoja propozycja bardzo mi się spodobała. :) Jest urokliwa i nie brzmi groźnie. :)) Znalazłaś dyplomatyczne rozwiązanie.

Co na to @8fun ? :)

 

Pozdrawiam cieplutko

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

niesłona zima
dziewczyna w poziomie
na goło-ledzi

Proszę z trzech wybrać jedną z odpowiedzi a powiem Ci co za licho w tobie siedzi


a. zima, podczas gołoledzi, nieposypane solą, panna się przewróciła 
b. słodkie, długie, zimowe wieczory, zakochana para, na poziomie.
c. mąż po ciężkim dniu pracy przy odśnieżaniu ulic wraca do domu, zastaje tam  żonę w łóżku z cukiernikiem o trąbie słonia, w TV "leci" "Natural Born Killers" ostatnia scena.

Edytowane przez 8fun (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...