Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)
Fruwasz mój motylku
z kwiatuszka na kwiatek,
dzisiaj kochasz różę,
jutro będzie bratek..
 
A mi bardzo przykro,
gdy cię obserwuję,
bo ty nawet nie wiesz 
co do ciebie czuję.
 
Kocham cię gorąco, 
ja, zwykła pokrzywa,
ale gdy zakwitam
całkiem ładna bywam.
 
Ty mnie nie dostrzegasz 
i nic o mnie nie wiesz,
tylko piękne kwiaty 
wybierasz dla siebie.
 
Siadasz wciąż na nowym 
kwiatowym badylku,
nie znasz,  co to wierność 
ty barwny motylku.
 
Może to i lepiej, 
że nie jestem twoja,
bo by ciężka z tobą
była dola moja.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez evicca (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Przypomniały mi się filmy dla dzieci Maja i Gucio, chociaż wiersz ma głębszy wydźwięk :)

Bardzo sympatyczny utwór i zgrabnie poprowadzony. Ech ci mężczyźni :))

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie tak. W taki trochę zawoalowany sposób chciałam napisać o niektórych mężczyznach.  Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za miłe słowa.  

Opublikowano

Zgadzam się z @Maria_M .:) Zdjęcie śliczne. Zauważyłam, że motyle bardziej zachwycają mnie teraz, niż kiedyś. Napisałam jakiś czas temu krótki wiersz o motylach (ale w innym kontekście). Wkleję na wiosnę. :)

Wydaje mi się jednak, że choć motyle rzeczywiście latają z kwiatka na kwiatek, to nie wybierają tych najładniejszych. :)))

 

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • gnomowładny ~~ Mojsze* racje są racniejsze* - twierdzi pewien prezesina .. Tego nijak nie dowodzi jego wygląd, kwaśna mina .. ~~ ~~ On ci to .. ~~ Przygraniczna, spora łąka - na niej "upierdliwy" owad .. Czy to Bąk(......), czy ruska stonka; zwąca siebie .. narodowa?! ~~
    • @Jacek_Suchowicz, dziękuję :)
    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...