Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sam sobie koszmarem

Waldemar_Talar_Talar
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Waldku, to, że sam sobie jesteś i sterem, i kapitanem, chwali się. Horyzonty rzeczywiście malują nam się

różowo, albo wręcz czarno,  takie życie...

Co do zapisu treści, czyli wersyfikacji, na pewno inaczej można by 'połączyć słowa'.

Mam wrażenie, że za wszelką cenę, chcesz zachować niemal idealny układ graficzny strofek ,

co nie zawsze idzie w parze z podaną treścią. Spróbuję zakombinować z powyższym.

Zerknij, czy wg Ciebie lepiej, a może gorzej... tylko "falą" dałam w l.mng.   

 

płynąc w nieznane
sam sobie jestem żaglem 
sterem i kapitanem

 

sam z wiatrem falami 
i koszmarem walczę na okręcie
zwanym życie

 

sam upiększam jego daleki 
i bliski horyzont który
różnie się maluje . . . . . . można by zapisać, jest nieprzewidywalny

 

Serdecznie pozdrawiam.

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  nigdy nie negowałem twych uwag i podpowiedzi Natko.

I tym razem również  skorzystałem  z podpowiedzi dotyczącej

zapisu  - fakt tak chciałem żeby było równo.

No i zakończenie  też ciekawe.

Jeszcze raz dziękuje za  przeczytanie  i   podpowiedzi.

Mam nadzieje że inni też spojrzą teraz łagodniej.

                                                                                                 Radosnego wieczoru życzę.

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  no to mi miło - dziękuje za to i tamto.

Też się ciesze że zakończenie Natki super.

                                                                                                     Udanego i ciepłego dnia życzę.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • jaś
      Lalka

      Przez jaś · Opublikowano

      Życie to miotanie się między literackim dadaizmem a futuryzmem. To coś takiego na co Tristan Tzara odlałby się z rozkoszą a Hans Arp powiedziałby swoje "cholerna marność". Czasem trzeba kupić sobie flaszkę Amoumage Black Irys i wtopić się w jej czarny sens, albo wsadzić głowę w krzak jaśminu, albo zakochać się do utraty życia. Lub stracić kogoś jedynego, kogoś takiego kto był najmilszym przyjacielem. Albo przechorować śmierć co już w konwulsjach cię miała. Wtedy dotkniesz istoty i głębi uczuć. Takiego ich przeżywania które położy się cieniem na dalszym twoim życiu. Ten cień jest słońcem niebiańskim albo zmorą świeżo wykopanego grobu. Wybieraj człowieku. Inaczej to tylko słowa, słowa, słowa.
    • Bożena De-Tre
      Bukiet — pytań

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz Rzuci czary-:)Wędkę zarzuci-:)Pozdrawiam Jacku dziękując za przywołany uśmiech-:)
    • Bożena De-Tre
      Powierzchowne rozmyślania… coś na kształt listu.

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      Powierzchowne rozmyślania… coś na kształt listu.   Słowa, co gardło zaciskają, myśli przerwane w pół drogi. Moje sny, urojenia zamknięte w wątłej postaci… dziewczyna z bajki - nie Twojej - dziś odważyła się.   Wiedziałam, że kiedyś napiszesz, ktoś musiał przerwać ciszę, a i Bogowie chcieliby wiedzieć, co wtedy spotkało nas.   Twój stary dom poskładał się jak talia kart dotykiem obcych ludzi. Nie łudź się, że coś więcej jest. Stoi blok, zza oceanu pewnie widzisz go, powraca w snach czyjś projekt widmo.   Kiedy zjawiłeś się Ty tamtej wiosny z biletem w dłoni i swoją wizją Świata, stokrotki zgubiły płatki, fiołki zapach straciły, Bogowie nie wiedzieć czemu - ukryli słońce za chmurami.   Twoje „mieć”, wręcz obłąkanie, posiadać więcej i więcej, i ja w eposie usłanym różami. Jest tylko dzisiaj, jutra nie ma. Tak skończyć musiało się… Dziś Ofelia w pokoiku na poddaszu zegarem po babci, co odmierza czas śpiewem swym „Nie-ma-ludzi-bez-wad”. Szkoda łez, utopisz się w nich. Nim świat się poprawi wyjdź do ludzi - zegar nuci  i łudzi. Reszta niech tajemnicą zostanie na wieki.
    • violetta
      Lalka

      Przez violetta · Opublikowano

      @jaś jeżeli to prawda to tak, niewymyślone. Ja to ostrożnie podchodzę do uczuć. 
    • Domysły Monika
      Polonez

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński     Biologicznie - daje więcej, mentalnopsychologicznie - daje mniej.  Człowiek z trudnymi doświadczeniami jest jak zapałka: łatwo ją złamać. Sam nie zna dnia ani godziny, kiedy zapłonie to, co trudne. Uważasz inaczej... Ale to nic innego, jak wmawianie sobie, że jest się silnym, by przetrwać kolejny dzień, który podświadomie jest zagrożeniem - to takie życie w samokontroli, które wyczerpuje... Dystans, balans - łapie się w... nałogach i to jest hasło: "uciekam".

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...