Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

ryzykowna kąpiel

Natuskaa
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Natuskaa

Natuskaa

Opublikowano
Opublikowano

na psa kota i rybę blady strach napadł

usłyszeli w telewizji że przyjdą północą

i będą się krzywić w uśmiechu pytaniami

o przyszłość bogactwo związek pracę

może nawet coś jak na świecie pokój

 

kto z nas mowę ludziom wygłosi

 

pies kocha tak że kłamie za głaskanie

a kot ma wszystko wylizane niech zgadną

dlaczego oni ciągle liczą na drapane

tylko ryba mową się nie sprzeciwiała

i wnet jednogłośnie wybrana została

 

tydzień czasu masz na wydumanie

 

pływała więc w koło zakręcając słowami

by móc zalśnić nocą w księżycowym blasku

tysiącami odpowiedzi na niejasne pytania

własną kolędą w pochwale boskiego życia

niech się dowiedzą jakie jest jej zdanie

 

z generalnej wyszła jednak próba noża

 

potrzebowali wanny do kąpieli no przecież

mruknął kot niecierpliwie na miskę zerkając

a pies zamerdał ogonem nie będzie gadania

bo nas nie wybrano do słów układania

i zaszczekał widząc niespodziewanych gości

 

tylko żeby się ryba nie spaliła ze złości

 

15.12.2018

2

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • violetta
      ***

      Przez violetta · Opublikowano

      @Arsis może w innej galaktyce, ale w naszej na pewno nie, bo dawno by nas ktoś odwiedził, a nawet zabrał ziemię:)
    • Arsis
      ***

      Przez Arsis · Opublikowano

      @violetta Utrzymywanie, że tylko Ziemia jest piastunką życia, jest równie bezsensowne jak twierdzenie, że na dużym obsianym polu mógł wyrosnąć tylko jeden jedyny kłos ...   pomimo paradoksu Fermiego - nie jesteśmy sami
    • viola arvensis
      Na Bruku

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Migrena Po przeczytaniu przypomniał mi sie film,  który oglądałam lata temu -wielka milość/namiętność, czasy wojny i oni tak bardzo siebie spragnieni, gdzieś na ulicy w miłosnej ekstazie...  Film był niesamowity , wiersz też uruchamia wyobraźnię, świetny.
    • Migrena
      Piekło

      Przez Migrena · Opublikowano

      @iwonaroma   mam szczęście, że czytają moje wiersze tacy wspaniali ludzie jak Ty.   dziękuję Iwonko :)    
    • Adler
      Życie mnie nudzi

      Przez Adler · Opublikowano

      Jestem tu chwilę — może i chwilą, przesiadam siebie, szukam peronu, prześwietlam ludzi jak w starym kinie, w taśmie, co płonie celuloidem.   Przystań podróżnych — poziomów tyle, uśmiechy szczere, szydercze, jasne; lęk w sercach szarych drży jak motyle, głos obojętny w tłumie wygasłym.   Prawda przy prawdzie, kłamstwo tuż obok, sznurki przy ścięgnach w pół gestu drżące, prośba jak rozkaz — portret nieznany z miejscem, co czeka, choć tego nie chce.   A czas tu stoi, choć mijam ludzi, ich kroki płyną jak cienie w wodzie; każdy z nich nosi własne zasługi i własne winy — te, które zwodzą.   W spojrzeniach migot tęsknot ukrytych, w dłoniach — rozstania ledwo domknięte; nikt nie zatrzyma chwil nieodkrytych, choć chce je trzymać, jak szkło rozcięte.   A kiedy wreszcie ruszy mój pociąg, zamknę za sobą peron tej chwili; zabiorę tylko to, co wciąż płonąc przez cudze twarze — mnie ocaliło.   I wiem, że wrócę w to miejsce kiedyś, gdy noc znów zwinie świat w celuloid; bo każdy obraz, nim zgaśnie — przecież szuka człowieka, by w nim się dożyć.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...