Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Umierasz na nieboskłonie

Klarowna S.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Klarowna S.

Klarowna S.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Usłyszałeś
na szumnej autostradzie
trąby lazurowe

skrzydła święte
strąciły
omdlałe dłonie

Przeniknięty chłodem trupów
całowałeś śnieg
leżący na skroniach
dziecka

Zegar chwil
utkniętych
zasłonił welonem rozrzedzonym
zakrwawioną twarz…

umyka moc życia…
umierasz wątły nieboskłonie…

Klarowna S.

Klarowna S.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dziękuję wszystkim za komentarze. Mam nadzieję, że pomogą mi one w doskonaleniu mojej twórczości. Większośc wierszy powstaje pod natchnieniem, ale są i takie jak ten. Powstają one poprzez zabawę słowami.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      Uchwycenie piękna

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Rafael Marius Oj tutaj troszkę bym polemizował z tą większością poetów, która podobno woli o brzydocie pisać :)) Nie znam proporcji ale sporo chce o pięknie :)) @Stary_Kredens Bardzo dziękuję i również pozdrawiam !!
    • Leszczym
      Być może

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Ewelina Owszem Ewelina i Ty również trochę też :) @Rafael Marius Dzięki Rafał, cieszę się. 
    • wierszyki
      Podściółka na plecach

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Szuria i furia. Obie z jesieni. Szur, a ja w liściach z nosem przy ziemi wśród bezkręgowców lub protoplastów wszystkich dla których, miły w dłoń kasztan.     Furia na skrzydłach chce stąd odlecieć. Smardz albo pociec może nie przeciec. Z bibuły na niej falują tony. Czyjeś tam krzywdy i wiatr w miliony.     Jesienią znowu tyle się wniesie: ziemia na butach, chrząszcze kołnierzem. Słońce się chyli już przed wieczorem. Furia zje z szurią jak mysz pod stołem.         *         Im Eumenides patrzy życzliwie. Zmówi się z nimi, obie wyżywi. Z igliwiem starszej wyrzut sumienia — da młodej pogryźć szczyptę kamienia.   Aż im się zerwie cyklon ważności. Odejdą zimą w poślizg i pościg. (Może się z czasem znajdą w salonie, chyba że zgodzi je Tyzyfone).     inspiracje:

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                   
    • viola arvensis
      głupie

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Stary_Kredens @Stary_Kredens W Pismie Świętym o glupocie czlowieka odrzucającego swiadomie P.Boga, jest bardzo wiele napisane.    "Jeśli chodzi o nasze wieczne przeznaczenie, to albo jest się głupcem, co oznacza odrzucenie ewangelii Chrystusa, albo jest się mądrym, co oznacza wiarę w Chrystusa i powierzenie Mu swojego życia (zob. Ew. Mateusza 7.24-27). Wierzący odkrywa, że ewangelia- którą uważał za głupotę- jest w rzeczywistości mądrością Bożą, która zapewnia mi wieczne zbawienie"   Serdeczne pozdrowienia przesyłam pięknego dnia życzę i samych dobrych wyborów  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Jacek_Suchowicz
      Dwa razy

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      dwa razy mało to chyba złóż myśli szybko naprędce  w kwadracie kantów nie widać są kąty cztery nie więcej   tych myśli nigdy za dużo  nad sobą zawsze na czasie a obłęd należy zgubić wyjść z koła i patrzeć inaczej :)))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...