Anioł i łabędź

[Maciej_Jackiewicz]

Anioł pochylił się nad łabędziem
tyle zła wokoło jest wszędzie
ciągle czai się z każdej strony
bezinteresowny brak miłości

kochany mój ptaku zraniony
ktoś ci skrzydła okaleczył białe
to przecież barwa niewinności
zabieram cię skrzydlaty bracie

tak wysoko tam aż w obłokach
gdzie kołyszę wszystkich do snu
przemyję rany przy źródle życia
będziesz latał nad chmurami

wraz ze wszystkimi aniołami
i będzie pięknie jak w poemacie
w którym chór niebiański z wysoka
śpiewa hymn dla tych co jeszcze tu

łakną zbawienia jak wody do picia
bo kiedyś nadejdzie czas jak po rozłące
pokój i miłość na zawsze powrócą
i uśmiechną się którzy się smucą

serca rozbite znów się staną całe
i wygoją się skrzydła łabędzi krwawiące

Edytowane 3 Grudnia 2018 przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Cześć Maćku. Wzruszajacy wiersz. Wiesz, kiedyś obejrzałam program, w którym pokazano, jak ktoś zabił rodzinę łabędzi w bestialski sposób. B. mnie to poruszyło. 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Eh, te Anioły... to wszystko.     Pozdrawiam. Justyna.