Historia edycji

nie lada z ciebie sztukmistrz sześćdziesiąt lat życia udało ci się upchnąć w dwie reklamówki    w oczach czarnych kotów rozmiar cienia wiele nam zdradza mogłem go przekroczyć w jedną stronę    to koniec na który zabrakło mi sił    mimo wszystko jego oczy zawierały w sobie jakiś kosmiczny sekret i   dialog dokończyliśmy w  niesłyszalnym języku  

@Edzia Fajny  Zakończyłbym Gdzie zabrałeś Panie Wszystkich co... lubiłam  lub których mile wspominam    Ale jest u Ciebie ok    Pozdrawiam serdecznie 5*  Miłego popołudnia 

ja pójdę na spacer    w ogródku wąchać będę kwiatki z wiaterkiem we włosach    słoneczko opromieni całe moje ciało    siądę sobie pod jabłonką  i słodkie rumiane jabłuszko    zjem    

urwanie duszy z tobą! i bardzo dobrze. co zbyt grzecznie, to niezdrowo – splatam rym ze zdjęć, włosów, łagodnych myśli. wiedziemy się za rączki. diabeł w szalenie kolorowym płaszczu, który śnił mi się wirujący piruety na kominie domu, nie chciał robić za przewodnika. idziemy do krain małych i niesakralnych, pięknych, bo rzeczywistych. tu kończy się wszelaki mit, legenda zwija się z gorąca, słowa sonetu ścierają na popiół. tu każdy błąd jest na korzyść, pomyłka skutkuje superatą. tutaj da się kupić złoto w cenie rdzy, zamiast zamówionej blachy kurier przywozi platynę. w tych stronach otrzymuje się z naddatkiem i w koronkach, ze wstążką i w ozdobnym papierze. jeśli występuje tu dzikość – jest jak nakładanie makijażu na meble, jeśli zdrada – to jest nią wyrzeknięcie się błędnych przekonań. tu nie ma fałszu. jest lakierowanie zabawek. w okopach. strach? jakiś się znajdzie. ale dziecięcy i retro: przed  zbyt wczesnym powrotem dorosłych, zanim zdążyło się obejrzeć do końca na wideo naprawdę niegrzeczny film.

chociaż w twoim sercu  kotłuje się lawa    to swoim pięknem  wstrzymałaś zegary