Zgłoś

@Robert Witold Gorzkowski Można było na różne sposoby spotykać się z elitą Wielkiej Emigracji: Zapisanie się do Hotelu Lambert (Czartoryski); Zajmowanie się grą na giełdzie i cygarami (Słowacki); Wstąpienie do sekty Towiańskiego (Mickiewicz, Słowacki); Bycie znajomym Krasińskiego (Słowacki); W ogóle bycie znajomym osób, których nasi poeci odwiedzali, czyli Platerów, Januszkiewiczów, Chopina. Dużo było możliwości.    PS: Nie wiem natomiast, czy w realiach i zwyczajach polskiej elity emigracyjnej XIX wieku, można było od tak, przysiąść się do kogokolwiek w restauracji. Czy nie byłby to aby wyraz złego smaku. Tutaj się nie orientuję, niemniej jednak, jeśli o restauracje chodzi, pamiętam, jak w liście do matki, Słowacki zachwycał się menu, jednego z takich przybytków.  

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Znam to uczucie bardzo dobrze.  

@Łukasz Jasiński i teraz mi to nie wyjdzie z głowy, też bym zjadła... a mam tylko kanapkę z Żabki i wodę, zazdroszczę ;)

@Naram-sin głównie spotykali się w takich miejscach bo byli biedni, salony były niedostępne. Lubię Ecole de Paris i jest takie fajne zdjęcie gdzie wszyscy ówcześni malarze i rzeźbiarze co przyjechali z Polski do Paryża pozują do zdjęcia w popularnej dla nich kafejce. Powoduje to że w takim miejscu myślimy o ich emigracji bolączkach pragnieniach i głodzie…

@Robert Witold Gorzkowski   Już jest po prostu za późno... A jeśli już, to: niech pan znajdzie mi jakąś sponsorkę, uważa pan, iż mam iść do pracy tylko po to, aby zarobić na podróż do Watykanu? Niech pan sam pomyśli: mieszka pan sam, pracuje pan, robi pan opłaty - czynsz, prąd i śmiecie, ma pan kredyt i płaci pan składki do ZUS-u?   Łukasz Jasiński 

@Wędrowiec.1984 Chodziło mi o to, że wielkość jest zawsze czymś wtórnym i nieistotnym. Bardziej interesuje mnie człowiek, ale nie jako obiekt zainteresowania paparazzich, tylko jako oczy, którymi czasem chciałbym popatrzeć na świat, zamiast gapić się własnymi.