Dwie miłości

[karenka]

 

Dwie miłości

 

Nie dojrzę dziś jasnych promieni
bo czas mój jakby stanął w miejscu
życie umiera me na ziemi
nie ma nadziei i nie ma Cię tu

 

trzepotu skrzydeł nie usłyszę
barwnych motyli nie zobaczę
wpatrzony tylko w martwą ciszę
sam sobie tego nie wybaczę

 

ilekroć tobie przysięgałem
że zmienię stare swe zwyczaje
i tak się tułam po tym świecie
w żalu goryczy że Cię zranię

 

nad modrą wodą czasem bywam
tam szumem wierzba smutki koi
wtedy uśmiecham się do kieliszka
zapominając Ciebie powoli

 

nie mam o tobie snów kolorowych
księżyc się krzywi i zęby szczerze
będę w czeluściach na ciebie czekać
wódka zdradziecka tam mnie zabierze

[Krzysic4 czarno bialym]

Ech straszne i bardzo obrazowe.

 

[Gaźnik]

Bardzo mocny wiersz, , przykre zakończenie. 

[Czarek Płatak]

Jest moc i mrok. Podoba mi się

Pozdrawiam

[Annie]

Cóż, czy wódka to miłość? 

Powtórzę za Czarkiem - jest moc i mrok.

Pozdr.

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dwie miłości, ale jakże różne. To praktycznie dwa odległe światy....Dają się słyszeć potknięcia rytmiczne w czytaniu... spróbowałam zostawić podszepty z boku, może coś zechcesz zabrać.

Ukośników lepiej będzie się pozbyć, wg mnie.

Serdecznie pozdrawiam.

Edytowane 3 Października 2018 przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

[Maria_M]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Smutny wiersz. Najważniejsze, aby nie stać się współuzależnionym. Szkoda życia, lat i zdrowia.

Pozdrawiam :) 

Edytowane 3 Października 2018 przez MaksMara (wyświetl historię edycji)