Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Ubrałeś mnie w Radość,

Optymizmem oprószyłeś,

w oczach zapaliłeś Iskry.

Za wszystko jestem wdzięczna.

Wierz mi.

 

Ustom podarowałeś Uśmiech.

Uśmiechem, zatem witam napotkane twarze,

we włosach skryłeś Marzenia

więc stopami niosę słowa

w darze.

 

Moje myśli zamieniłeś w Wersy

Rytmem i Melodią płynę,

zapominam o codziennych problemach,

przecież mam Ciebie,

przy Tobie nie zginę.

 

Gdy samotnością patrzę w gwiazdy 

(ponoć znasz każdą z imienia),

więc proszę, moje też zapamiętaj,

bym nigdy

nie przeminęła.

 

28.09.2018r.

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Ładnie, harmonijnie wyrażone pragnienie nieśmiertelności.

Pięknie piszesz o wierze i religijności,

nie trąci to patosem, ani żadnym wymuszeniem, przekombinowaniem.

Po prostu płynie się przez wiersz, gdy się go czyta.

A to jest wielka sztuka tak pisać.

Znowu jestem zazdrosna.

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To może jakaś intryga ha,ha,ha

 

Bardzo Ci dziękuję za miłe słowa, nie wierzę z tą zazdrością

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pozdrawiam

Opublikowano

Wiersz tchnie spokojną pewnością, zaufaniem i ufnością. Wers "stopami niosę słowa" natychmiast przywołał fragment z Izajasza:            "O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny" (Iz 52, 7).

 

Nie rozumiem natomiast co kryje się za uhonorowaniem niektórych pojęć wielką literą?

Mała korekta: w ostatnim słowie brakuje "e".

 

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za wyłapanie literówki. Podziwiam za znajomość Biblii. 

Wielkie litery przy wyrazach, które uznałam za klejnoty od Boga. Takie tam moje ...... może niepotrzebnie?

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję za uznanie:) Jest wiele fragmentów Biblii, które są w "powszechnym" użyciu, jak chociażby przykazania; ale myślę, że wiele osób zapamiętuje te zdania, czy nawet dłuższe cytaty, które do nich osobiście w szczególny sposób przemawiają...

 

Dziękuję za wyjaśnienie. Czy taki zabieg jest potrzebny - Ty sama decydujesz. Ja się tylko zastanawiałam, czy nie ma w nich ukrytego jakiegoś dodatkowego przekazu - np., czy pierwsze litery nie tworzą jakiegoś słowa... :)

 

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Brzmi jak osobisty, współczesny psalm.., psalm radosny, chwalebny, dziękczynny. Podoba mi się, że otrzymane w darze "klejnoty" odbierasz jak zobowiązanie, czy zadanie, by służyły innym i Twojemu życiu - dla chwały ich dawcy. A ostatnia zwrotka wzrusza mnie, bo ma w sobie coś z prośby dziecka do jednego z rodziców, dziecka ufającego w jej spełnienie. :)

Jedno małe pytanie: czy trzeci wers ostatniej zwrotki nie powinien brzmieć: więc proszę, mnie też zapamiętaj"?

Pozdrawiam. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Uważam, że jak zapamięta moje imię, to to samo, co mnie zapamięta, bo tu nie chodzi o imię jako takie ( przecież Marii, Róż, Zofii ....... jest wiele) ale wszystko co się z nim konkretnie wiąże, czyli JA. Chociaż Twoją sugestię jeszcze przemyślę.

Pozdrawiam i dziękuję :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Bardzo trafny komentarz, Duszko. :)

Co do zapamiętania imienia, pozwolę sobie na cytat: "[Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają], lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie». (Łk 10,20).

 

Pozdrawiam

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Odczytałam "moje" w odniesieniu do "gwiazdy", a nie do "imienia", czyli "moje gwiazdy też zapamiętaj", stąd moje reakcja i propozycja. Jeśli dotyczy imion, to jest oczywiście właściwie, chociaż uważam, że można się pomylić, chyba, że to tylko moja słabość. ;) Pozdrawiam :)

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gdy samotnością patrzę w gwiazdy

(ponoć każdą znasz z imienia)

więc proszę, moje (imię) też zapamiętaj, / gwiazdę byłoby moją

bym nigdy

nie przeminęła.

 

ponadto imię jest moje, a gwiazda nie. Gwiazdy są na niebie, a Bóg zna je wszystkie z imienia Izajasza 40:26 Biblia Tysiąclecia, wydanie trzecie.

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Wielkie litery mnie zaintrygowały i zatrzymały na dłużej. Radość, Iskra, Marzenia, Wers, Rytm, Melodia. Bóg objawia się nam w darach i te dary mogą być jego imionami, czy może nawet Nim samym. Ciekawe. Może przypadkowe to wszystko, ale pomysł wpadł mi w oko. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Delikatna, spokojna modlitwa z przyjemnością przeczytałam :-) pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • gnomowładny ~~ Mojsze* racje są racniejsze* - twierdzi pewien prezesina .. Tego nijak nie dowodzi jego wygląd, kwaśna mina .. ~~ ~~ On ci to .. ~~ Przygraniczna, spora łąka - na niej "upierdliwy" owad .. Czy to Bąk(......), czy ruska stonka; zwąca siebie .. narodowa?! ~~
    • @Jacek_Suchowicz, dziękuję :)
    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...