Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

urodziłem się w rezerwacie

pięknym i niepokornym

ci co mieli w nim władzę

preferowali wołgi

 

wołga to taki samochód

co ostro nie poleci

jeździli nim wodzowie

czarnymi straszono dzieci

 

 dziwny to był rezerwat

 rządzili nim czerwoni

pomagał szamana z Kremla

często czołgami chronił

 

kazano wszystkim wierzyć

w krainę wiecznych łowów

gdzie panowała równość

i wizja szklanych domów

 

ale nowy czarownik

z kleksem na łysej głowie

wymyślił, że w rezerwatach

nie muszą rządzić czerwoni

 

i wszystko się rozleciało

bo w nadmorskim wigwamie

rada starszych ustala

że demokracja nastanie

 

ale po kilku latach

teraz wolne plemiona

dalej nie wiedzą co robić

kiedy nie ma szamana

 

sam nie wiem już kto lepszy

czarni, biali , czerwoni

czy ten co wciąż poucza

pijany szaman  z Brukseli

Opublikowano

Andrzeju. szaman "Szaman – osoba pełniąca funkcję 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

, polegającą na sformalizowanej i  więzi ekstatycznej z istotami nadludzkimi, duchami przodków lub demonami". 

 

 

U Ciebie to słowo powtarza się kilka razy, tzn. w Twoim wierszu. Przebiegłeś w nim masę lat historii, która, jak to mówił Witkiewicz "jest najbardziej szyderczą z artystek". 

 

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To jest dobra zwrotka. Ciekawa. 

Tu "niepokorny rezerwat" a tu "władza (tych), którzy preferowali wołgi. 

 

I ten rezerwat? Wszak to zamknięta przestreń, czyli więzienie. Powrócę do wiersza, bo mam wiele jeszcze spostrzeżeń. Pozdrawiam. Justyna. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki Justynko.

Niestety społeczeństwo urodzone w rezerwacie jest już zainfekowane i brakuje mu "szamana". Coś jak "Ptaszki w klatce" - Krasickiego.

 Będąc dzieckiem zawsze zastanawiałem się dlaczego Mojżesz przez czterdzieści lat  włóczył się z narodem wybranym po pustyni , zamiast  szybko zdobyć Kanaanj. Teraz wiem. Lud zarażony wirusem niewolnictwa nie ma szans na ziemi obiecanej.

Tak samo teraz. Wychowanie w duchu szamanizmu lubią wierzyć  w szamana.

 

A słowo szaman bardzo mi się podoba tak jak film "Szamanka" i utwór K. Czarneckiej.

 

 

 

                                                                                                        Pozdrawiam

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak społeczeństwo... ale Natura nie znosi więzienia. Przypomniałam sobie baśń Andersena pt. "Słowik" Znasz? 

 

Piszę o tym, bo wspomniałeś Krasickiego

 

Piosenka dobra jest, pozdrawiam Andrzeju. 

 

 

"Dlatego spierdoliłam na drugą stronę Wisły". Jakże wieloznaczne. 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki Jacku. Cudów nie ma. Ten w roku 1920 też nie był cudem, tylko dobra  praca wywiadu (rozszyfrowali sowieckie depesze i znali ruch wojsk). 

Wywiad to podstawa, zwłaszcza przy obalaniu ustroju.

 

Uwierz mi

WSI.

 

 

                                                                                                                      pozdrawiam

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

rodziliśmy się bracie

nie wiedząc o tym wcale,

że wołga w "tym klimacie",

to zacier był - do szaleństw.

 

a dzisiaj widzisz (polej)
ścieramy się "poprawnie"
z zachodem bo na co dzień
na wschodzie niezabawnie,

 

więc żeby się nie smucić,

(no tak - na drugą nóżkę)

nie grajmy, jak ci struci,

to gra nie o pietruszkę.

 

Pozdrawiam

 

 

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki Janie.

Byłem na wielu koncertach Turbo - z muzą trafiłeś.

 

            Damy radę.

 

                                                                                  pozdrawiam

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Ja jestem za medycyną naturalną - zioła, a parlamentarzystom wszystkich krajów proponuje zioło. Nawet jak nie pomoże to na pewno nie zaszkodzi (zwłaszcza im).

 

 

                                                                                                                        pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

  Janie rozumiem.  Babilon

 

 

 

                                                                                                                                     pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Karolina rozglądała się po obszernym pomieszczeniu zastawionym ciężkimi, dębowymi regałami pełnymi woluminów. Wszystkie księgi były oprawione w skórę i wyglądały jakby zostały żywcem przeniesione z zamku angielskiego lorda epoki wiktoriańskiej. Niektóre starodruki były zabezpieczone i znajdowały się na kilku regałach za szkłem. Studentka była oszołomiona tym bogatym i cennym księgozbiorem. „Muszę wreszcie zobaczyć moje materiały”, pomyślała. Usiadła przy dębowym stole usytuowanym po środku biblioteki. Leżały na nim przedwojenne egzemplarze czasopisma „Głos Ewangelii”, wydawanego przez Mazurów w języku polskim. Ucieszyła się, bo wiedziała, że jeszcze o tych gazetach nikt w Polsce nie pisał. Brała każdy egzemplarz delikatnie do ręki i sporządzała notatki z ich zawartości. W pewnym momencie do pomieszczenia wszedł pastor Kocki. Był mężczyzną dawno już po pięćdziesiątce, średniego wzrostu, o lśniących, brązowych oczach i łagodnej twarzy. Serdecznie przywitał się i zapytał, czy Karolina czegoś jeszcze nie potrzebuje. Usiadł przy stole. Dziewczyna podziękowała, chciała pochwalić zasoby biblioteczne, ale wówczas jej wzrok padł na portret młodego mężczyzny. Wcześniej obrazu nie zauważyła. Rama była przewiązana czarną wstążką. Spojrzała na gospodarza. Pastor zobaczył jej pytające oczy. - To mój syn, Henryk. Zginął rok temu w wypadku samochodowym, w drodze na obronę swojej pracy doktorskiej - wyjaśnił spokojnie. - O mój Boże, dlaczego?! - wyrwało się Karolinie. - Proszę nie mieszać w to Boga. To nie była jego decyzja. To pewien człowiek, mieszkający zresztą dwie ulice dalej, dokonał złego wyboru. Po alkoholu wsiadł do samochodu - powiedział smutno.
    • @UtratabezStraty Z dużym zainteresowaniem przeczytałam Twoje opowiadanie i pojawiło się mnóstwo pytań. Wizja przyszłości naszego państwa czyli postępujący autarkizm, porzucenie zglobalizowanego kapitalizmu, obraz niemalże apokaliptyczny może nie przeraża, ale niesie pewną refleksję. Natomiast sfera relacji między małżonkami i sfera psychologiczna nie przekonuje mnie. Czy zmieniający się system, warunki życia zmieniają uczucia, relacje? Marek chce wychowywać żonę i zapewnia, że "nie w stylu naszego małżeństwa, żeby dbać o siebie nawzajem". No tak, przecież są małżeństwa, które łączą różne sprawy, tylko nie tzw, miłość. Beztroska obu małżonków, gdy Agnieszka jest w więzieniu, wrażenie, że jej się tam podoba,nie rozpacza też mąż - jakoś do mnie nie trafia. No i drobny wniosek, komfort życia w więzieniu jest o wiele większy niż w klasztorze (obecnie się zgadza), ale w tej wizji już tak nie jest. :)
    • @Annna2Cudny tekst - subtelny i melancholijny, przypomina epitafium, wyzwala ukojenie, zadumę i próbę pogodzenia się z odejściemwspaniałej artystki.  Piekne metafory: "Strąciłaś noc, sięgnęłaś gwiazd" . I jeszcze ta muzyka! Aż brak mi słów. 
    • @GosławaWiersz - obraz, przemawia spokojem i zostawia ... niepokój. Jest to coś, co porusza. Gdy mgła "penetruje okoliczne rowy" ktoś mi bliski bierze aparat foto. i "wyrusza na żer" . Wiersz piękny!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...