-
Ostatnio w Warsztacie
-
Karusia 0
Tęczowy miś i jego zaczarowane drzewo
Miś li był tęczowy.
Miał zaczarowane drzewo, które nazywało
się Lin .Było ono różowe.
I miało koraliki w różnych kształtach i barwach,
Miś co dzień przychodził je podziwiać.
Bo pojawiały się na nim nowe koraliki
Miś obdarowywał nimi wielu przyjaciół
i oni postanowili,
podzielić się nimi z ubogimi.
To szlachetne!
Proszę o opinie o wierszu!
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 85 odpowiedzi
- 1 202 wyświetleń
-
- 42 odpowiedzi
- 712 wyświetleń
-
- 41 odpowiedzi
- 641 wyświetleń
-
- 34 odpowiedzi
- 685 wyświetleń
-
- 25 odpowiedzi
- 495 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Kamil Polowczyk · Opublikowano
Byłem śmierci tak blisko, Spojrzałem jej w oczy, W oczy pełne pustki, Były one czarne jak noc. Były pełne nicości, Kiedy wziąłem tabletki, Chciałem popełnić grzech najcięższy, Sprzeciwić się Bogu, Nie myślałem jak straszna może być, Jak przerażająca będzie, Jak bardzo mnie sparaliżuje mnie strach, Kiedy zobaczyłem jej oczy, I dlaczego? Żeby przestać oddychać? Aby zapomnieć? Pytania na które odpowiedzi nie znam, Na które nigdy odpowiedzi nie znajdę, Pytania które zostaną tajemnicą, Na sądzie ostatecznym Gdy stanę przed Bogiem. Będę musiał złożyć wyjaśnienia, Wytłumaczyć się przed Bogiem, I skończę w czeluściach piekła Spotkam się z samym Lucyferem, W IX kręgu... -
Przez marekg · Opublikowano
@Mitylene Dziękuję za komentarz. Miło mi . @Bożena De-Trewielkie Dziękuję ! za ciekawy komentarz . -
Przez Bożena De-Tre · Opublikowano
Wciągająca historia podszyta „ prawdą” o Świecie w którym nie tylko Człowiekowi przyszło żyć…pozdrawiam odZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
. -
Przez Adam Zębala · Opublikowano
Milion czerwonych róż, milion straconych chwil i do niczego niepotrzebnych radości utopionych w wodzie. Skroplone myśli wypełniają głowę, milion sekund mija, one wciąż wzbierają i jak ocean są nie spokojne. Ocean łez zalewa moje ciało, straciłem oczy wypalone przez słone i żrące łzy. Wielka złość obok radości stoi, kto przyniósł róże i dla kogo one były przeznaczone. Za zakrętem się zatrzymam wyleję z głowy ocean skroplonych myśli, niech utopią uśpione stare miasto. Jego szum zagłusza ciszę obudzone przedwcześnie miasto miesza się z tym co przynosi woda. Jak ostre łzy, szum wody, ciągły sztorm, niekończący się wiejący wiatr który nigdy nie przynosi spokoju. Wzbierają myśli, zachmurzone burzliwe niebo z którego nigdy nie pada tylko gniew potęgujący i niepokój idą. Milion uschniętych róż przynoszę komuś chciałem je ofiarować. Spalone przez wzburzone myśli i utopione w oceanie żrących łez. -
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
@andrew Dziękuję za strofkę,Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się