Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

O B R A Z (A)

bronmus45

Przez bronmus45
w Warsztat dla prozy

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

bronmus45

bronmus45

Opublikowano
Opublikowano

Z cyklu "Warkocze myśli"

~~~

wyciepnięty ze społeczności

człowiek

niegdyś znany i lubiany

obywatel

dzisiaj wrak napędzany używkami

 

omijany

przez zobojętniałych ludzi

mających

wysokie o sobie mniemanie

 

skierowaną

do siebie pomocną dłoń

uznają

jako przejaw im przynależny

 

wyjątkowo

"głębokiej wiary prawdziwi Polacy"

 

Z G R O Z A

2
  • 6 miesięcy temu...
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zapewne pomyślałeś w tym momencie - "znany i lubiany obywatel" - o kimś z pierwszych stron gazet. A to po prostu mój znajomy z wyższym wykształceniem, sprawujący niegdyś odpowiedzialne stanowiska. Ostanie lata - jako bezdomny - spędzał w pobliżu śmietników. I tam skończył swoją ziemską wędrówkę. Sam nie dałem rady mu pomóc - albo nie umiałem. Inni - bardziej zamożni i "bogobojni" - omijali go z daleka. To tyle na ten - jakże wstydliwy temat.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Łukasz Jasiński
      Analogia

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      I tak też można, a tak przy okazji: jak się pani spało?   Łukasz Jasiński 
    • Łukasz Jasiński
      Płakałam w nocy...

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      Ten tekst akurat pani dobrze wyszedł, a czytam tak:   Płakałam w nocy, nie słyszał mnie, unikał spojrzenia - nie chciał widzieć   miłości, a każdy płacz i każdy oddech  był tylko o nim i jęki moje pieśnią    pochwalną - zagrzmiały i przerażał  mnie - jego kamienny spokój - nocny,   już byłam dla niego wspomnieniem, fotografią - poszarpaną fatamorganą...   Mam nadzieję, iż zniknęła u pani samotność...   Łukasz Jasiński 
    • aff
      Wiosenna drużyna

      Przez aff · Opublikowano

      Rozłącza ciągle dźwięk dzwonka, za długo się nie rozgadam. Co tam, orzechy łupisz lub inne wciąż o ogrodach kwietniowych sadach.   Jeszcze za rękę, magnolia, chłopiec z gitarą na plecach. Z miniatur zamek tak jak był stary fiołkowym runem przy Lelewela.   Spokojne to, co umyka — koci ślad muska parapet. Brzask kwiatów w chmurkach, ćwierkanie drzewa jakby czas statków do dobrych planet.         ***   zaopatrzeni na dzień śniadaniowych płatków w nowych sześć strun                    
    • Kwiatuszek
      Roztopy

      Przez Kwiatuszek · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
    • Łukasz Jasiński
      duchy

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      To tak jak w tej rymowance...   Umarłe motyle systemu   Ona: rozdawała światu nadzieję, nago tańczyła na łonie poezji ona: rozdawała światu nadzieję,   diabły, my wcielone my, diabły: wyrzutki, potępione, wyrzutki - diabły, my wcielone my, diabły:   on: spokojnie liczył zimne gwiazdy, kształtował pancerz duchowy on: spokojnie liczył zimne gwiazdy,   diabły, my wcielone my, diabły: wyrzutki, potępione, wyrzutki - diabły, my wcielone my, diabły:   oni: zamordowali ich - wolność, pozostała tylko piosenka ta i ta i ta, oni: zamordowali ich - wolność,   diabły, my wcielone my, diabły: wyrzutki, potępione, wyrzutki - diabły, my wcielone my, diabły:   on: spokojnie liczył zimne gwiazdy, kształtował pancerz duchowy on: spokojnie liczył zimne gwiazdy,   diabły, my wcielone my, diabły: wyrzutki, potępione, wyrzutki - diabły, my wcielone my, diabły:   ona: rozdawała światu nadzieję, nago tańczyła na łonie poezji ona: rozdawała światu nadzieję...   Łukasz Jasiński (lipiec 2018)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...