Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pamiętam ...


Rekomendowane odpowiedzi

36 lat temu pożegnałem na zawsze mojego kochanego dziadka Henryka

 

 

Pamiętam  jak byłem jeszcze mały

biegłem latem zawsze radośnie

w stronę furtki

numer pięćdziesiąt siedem

Tam czekałeś na mnie mój dziadku

wyciągnięte ręce miałeś tak ogromne

wszystkie kwiaty w ogrodzie mnie witały

oddając pokłon niczym pani wiośnie

A dla mnie to był niczym na ziemi eden

w tym malutkim dziecięcym światku

pamiętam

i nigdy nie zapomnę

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Takie doświadczenia, tacy ludzie, ich miłość pozostają chyba w wieczności... Może z tego, z nich właśnie zbudowana jest wieczność?

Piękny w swojej prostocie i lekkości wiersz o tym, co najważniejsze. Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...