niezapomnianych chwil kilka

[bronmus45]

~~

W mgle płynącej od morza mleczną otuliną

nas dwoje w słono słodkim uścisku ciał nagich

pod namiotem rozpiętym pośród dzikiej plaży

 

ciche szepty w projekcji naszych wspólnych marzeń

przeplatane wielokroć dzikich mew tu wrzaskiem

 

szum fal morskich bijących z łomotem o skały

niesie z sobą wzmożone pragnienia przetrwania

naszej błogiej bliskości w momentach spełnienia

 

to jednak trzeba przeżyć bez zbędnych słów toku

które już same z siebie kłócą się z harmonią

owych chwil zapomnienia w półmrokach namiotu

~~

[Nata_Kruk]

Faktycznie... niezapomnianych chwil kilka... w półmrokach namiotu... :) Całość prosi o doszlifowanie, jak dla mnie.

'tu'.. najbardziej niepotrzebne, wiem, pasowało pewnie do czytania.

Pozdrawiam.

[bronmus45]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Każde zarzuty przyjmuję na klatę. Już wiele razy tłumaczyłem, że jestem jedynie amatorem - że tak powiem "naturszczykiem" bez żadnego przygotowania w kierunku tworzenia wierszy. Wyznaję raczej zasadę pierwotnego ZEN - to co na sercu, to na języku - bez jakichkolwiek upiększeń, tak dzisiaj modnych. Że to nie jest poezja? No, trudno - dla mnie i mojej duszy jest, i nie zamierzam jej zamieniać pod potrzeby "wysokich obcasów"

[Nata_Kruk]

musborn, takich jak Ty, bez przygotowania, jest tu na pęki... włącznie ze mną... :)

To na pewno jest wiersz, podany tak, jak go czujesz i tego nie neguję. Zaciekawił mnie tytuł i dokładnie 'to' w treści odnalazłam...

Na potrzeby "wysokich... broń Boże nie zmieniaj... :) 

 

[Gość]

Moim zdaniem to dobry wiersz, morze, mewy to wszystko jest dobrze wkomponowane, pewnie jest to pierwotny ZEN