Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

obraz ka(r)mi 2


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Zasady tworzenia OBRAZ KA(r)MI pod adresem: https://poezja.org/utwor/162518-obraz-karmi/

~~~

(W komentarzu każdy z czytelników może zinterpretować poniższy obrazek tak, jak go widzi w swojej wyobraźni. Prozą lub wierszem -  jak mu wygodniej.)

~~~

obraz%2Bka%2528r%2529mi%2B2%2Bx%2B560.jpg

~~~

Śnią mi się wakacje, gdzieś daleko w świecie

- nas dwoje w noc ciemną, przy księżyca blasku,

z szumem wodospadu łączą się krwi żądze

- a w dali muzyka rechoczących żabek ...

 

... naszych ciał zmęczonych, rozgrzanych, gorących

ostudzi łyk szampana przed kolejnym aktem.

 

Jak piękny jest świat mrzonek, gdy doskwiera szarość

codziennych naszych zmagań, ubranych w niedosyt

.

Obrazki pobrane z ogólnodostępnych e-gifów i zmontowane przeze mnie w całość do opisania dziejącej się akcji

.

Edytowane przez musbron45 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Płynie statek po wodzie na bezludną wyspę,

palmy zgięło o wschodzie w lewą stronę urwiska,

niebieściutki księżyc słońce oblizuje,

powiedzcie mi sami: czy się dobrze czuje?

 

Woda wodospadu, co w przepaść spadała,

nie chce tak już płynąć, więc się zbuntowała,

wiatr ją mocno smagał, a słońce przygrzało

na tą okoliczność H2O wyparowało.

 

Nie ma wody w rzece, ani w wodospadzie,

na klawiszach zagram, pragnieniu poradzę,

pijąc wino słodkie lub białe wytrawne,

jak muzyka zagra z żabą idę w żagle.

 

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

~~~

Na dalekich morzach, pod jachtu żaglami

podziwiają uroki wysepek mijanych.

Są tutaj we dwoje, a księżyc wraz z nimi

gdy dobili do brzegu. Para zakochanych ...

 

Wśród wodospadu szumu rozbijają namiot,

kolacja z szampanem, natury odgłosy

- cóż im więcej potrzeba tej upojnej nocy,

gdy wtuleni w siebie bujają w niebiosach

***

Edytowane przez musbron45 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

wśród spokoju poranka

zamajaczył na tafli

o wschodzie

czarny ropą dymiący

żaglowiec

 

a dym skłębił się mocno na tyle

że niebo się czarne zrobiło

i z palm pospadały daktyle

 

księżyc na wpół lazurem zeszklony

zaćmił słońce dopiero wzniesione

 

a morze dotąd spokojne

przez cieśninę wylało się wartko

wodospadem wprost do kieliszków

gazowane ze słoną pianką

 

a żaba co z błota wylazła

po całej tej katastrofie

do klawiszy pianina zasiadła

i jęczała "Mio o Sole" ...

 

Opublikowano

słońce mosiężne na styku

lazuru nieba i wody

zawisło nad szarą wysepką

w pobliżu palm południowych

 

i statek się zjawił na szybie

modrozłocistej wody

i czarnym dziobem ją przeciął

na szlifie dokładnie w połowie

 

a palmy się z wiatrem ugięły

gdy tylko przepłynął okręt

i niebo noc czarna spowiła

choć były błękitne obłoczki

 

i księżyc się wsunął na niebo

w niebieską przywdziany osłonę

i słońce całował namiętnie

zajściem tym zawstydzone

 

a łuna perłowa spłynęła

po niebie jak ze skał wodospad

upiłam się tym widokiem

już dalej sprawa jest prosta

 

gdy żabki zaczęły rechotać

powstała ta oto piosnka

Opublikowano

Świt.

Na plaży czuć było jeszcze chłód nocy, gdy chabrowy żel nieba przechodził łagodnie

w turkusową, morską galaretkę połyskującą słomkowymi promykami słońca.

Brunatny żaglowiec kroił ją, jak gdyby napięcie powierzchniowe nie istniało.

Z łuny wschodzącego słońca powoli wyłaniała się wysepka z kilkoma palmami,

dotąd spowita popielatym cieniem. I w tym właśnie momencie dowiedziałam się,

skąd wziął się jej szary kolor. Ziemia zadrżała. Palmy wygięły się jak łuki, a niebo stało się aksamitnie czarne.

Gdzieniegdzie tylko było widać rozbielone, błękitne prześwity. Znikający po zachodniej stronie nieba księżyc stał się kobaltowy

i nagle, szybkim ruchem po widnokręgu przemieścił się do wschodzącego słońca. Od tej pory wszędzie była już smolista ciemność. W tle można było usłyszeć szum wody, jakby z potężnej misy morskiego akwenu ktoś wyjął korek. Do podziemi najwyraźniej dotarł potężny wodospad. Ale tak to jest, jeśli się razem z alkoholem spija znikające bąbelki gwiazd o poranku.

Wtedy nawet żaba zasiądzie przy klawiszach i zagra nokturn.

Opublikowano

~~~

Łódź piracka w pobliżu, a tu noc zapada

- my dwoje pod palmami, więc jedyna rada

skryć się za wodospadem, by nas nie dojrzeli.

 

Znalazłem tam jaskinię. Widok onieśmielił

od stołów zastawionych, jak na weselisko.

Weszliśmy tam nieśmiało, skusiło nas wszystko,

co na stołach widniało. W tym szampany przednie ...

 

I nikogo poza tym. Czy to nie są brednie

- zwidy jakoweś w strachu przed pirackim zwiadem?

Wtem muzyka zabrzmiała, my za jej przykładem

ruszyliśmy w tany, wprost do stołów z jadłem.

 

Nagle się przebudziłem, bo z wersalki spadłem ...

 ~

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...