Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Ośli lasek

W pewnym, bajkowym lesie, osiołek został królem, 

a stadko kłapouchych zgarnęło całą pulę. 

Gatunek ten - jak wiecie - do mądrych nie należy, 

z ich "tempom upartościom" przyszło się innym zmierzyć. 

Król tutaj nic nie znaczy wobec przywódcy stada 

- bez jego przyzwolenia nie może nawet siadać. 

Samiec alfa zaś rządzi przy pomocy wasali, 

za nic nie odpowiada - pilnuje ich z oddali. 

Las swą wartość wciąż traci w całej puszczy systemie, 

odkąd rządy przejęło ośle, uparte plemię. 

Wnet owe, ośle władze skłóciły się z innymi 

lasami, co w tej puszczy rosną tu razem z nimi. 

Osiołki nie chcą widzieć, jakie przynoszą straty, 

więc puszcza wnet zapewne zechce zbudować kraty. 

Oddzieli wtedy zdrową część swojej społeczności, 

która już dłużej nie chce tych odszczepieńców gościć. 

Morał, jaki wynika z bajki tu wierszowanej 

- kto do każdego fika, niech się nażre swym sianem...

.

Edytowane przez musbron45 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki za bardzo konkretną odpowiedź, a ja "zazdraszczam" ... Bowiem bez "politwierszy" to całkiem straciłbym ochotę do pisania.

3msie - Pozdrawiam - Heeeeeejjjjjj!!!

Opublikowano

Kocham lasy, a ten tutaj, to już nie lasek, to las, w którym od dekad... z pompą, albo.. bezszelestnie.. podrzuca się bajki.

Poszycie lasu coraz bardziej zainfekowane. Fajny, ale do doszlifowania rytmicznego. Chętnie usłyszałabym całość z podkładem muzycznym w jakimś kabarecie.
Pozdrawia "kruk"... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czyli jeden las to Polska, drugi Niemcy, trzeci, dajmy na to Włochy itd itp...

A czemu nie? To zapewne ta "toporność" nie pozwoliła tak światłemu umysłowi jak twój, na doszukanie się tak prostej alegorii ...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziesięć lat już mija jak zamilkły  klawiatury twoich syntezatorów choć tylko na chwilę bowiem powrócą zaraz na płytach i na kasetach teraz też przecież grasz  lecz w innej nieznanej krainie o muzyce teraz piszę jak o poetach delikatnie i wrażliwie i zawsze tyle ile w sercu jeszcze masz aby podarować coś komuś w darze spośród własnych utworów to już cała dekada jak w pamięci znajome nuty gram mój zegar godziny wciąż wybija a czas przecież szybko leci niczym spadająca gwiazda mknie nie ma tutaj ciebie wielki Edgarze nowy tekst wkładam do myśli koperty opowiem tobie kiedyś wszystko w liście dziś Chorus odmierza ten czas twoje nowe życie muzyka  wyrzeźbiona  ale nie z marmuru czy innego kamienia bo to nie jest nieczuły zimny głaz* umilkła w pamiętnej godzinie na chwilę tylko rzeczywiście   teraz znów grasz odczarowujesz na nowo anioł partytury ci ukaże zabrzmią znów magiczne koncerty nuty nowe na chmurze zapisane w nieśmiertelnym mandarynkowym śnie      ------------------------------------------------------------ * Edgar Froese w młodości studiował na wydziale rzeżby  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje uśmiechem za kolejne czytanie  - uśmiech milszy niż łzy                to prawda -                                                               Pzdr.słonecznie. Witam - miło że czytasz - dziękuje -                                                                     Pzdr.uśmiechem. @huzarc - dziękuje - 
    • ostatnie kwiaty  szukają wzrokiem ciebie abyś je przyjęła  swoim spojrzeniem    drzewa  patrzą z podziwem  chcą ci przekazać  siły natury   w osnutym  jesienią mgłą poranku  trawa pieści twoje stopy  słońce szuka spotkania    ostatnie motyle spoglądają na krople rosy mieniące się w słońcu na twojej  białej bluzce   i ty swoją delikatną dłonią                odgarniająca kosmyk  wymykających się włosów sięgasz po kiść winogron   wczoraj jeszcze lato dziś dotyka cię jesień   to nie jest sen      9.2025 andrew   
    • Witaj - przyjemny wiersz -                                                 Pzdr.serdecznie.
    • @Rafael Marius - @Leszczym - dziękuje - 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...