Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Strach


Rekomendowane odpowiedzi

 

Wczoraj umarł człowiek
klęknął na chodniku obok
straganu z książkami Szekspira i Nietzsche 
Najgorsza rzecz - konał bezlitośnie długo
Najlepsza - wielu przechodniów mogło dać świadectwo

Telewizja szybko policzyła ile minut i sekund
trwało zamykanie powiek
ile centymetrów opadła głowa w czasie 
pomiędzy przejazdem tramwaju a dorożki
ekspert cytując Heideggera pokazał 
wzór na arytmię i głośność oddechu

Kiedy upadł ktoś krzyknął 
"Lękliwy stokroć umiera przed śmiercią"
a kiedy umarł ktoś przeczytał
"Słabi i wątli muszą wyginąć: oto pierwsza zasada 
naszej filantropii. I trzeba im w tym pomóc."

Najlepsza rzecz - agonia trwała litościwie długo 

W telewizji dziennikarka bawiąc się nożem 
oznajmiła  z ostrym wzrokiem
strach został satysfakcjonująco ustabilizowany

Najgorsza - ludzie przestali się bać śmierci

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Wstrząsający wiersz, W.M. Wiele się dzieje w Twoim wierszu. Opis umierającego,który konał długo, jak w wierszu jest napisane

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A z drugiej strony piszesz:

 

Czyli można się domyślać, że zmarł na klęczkach i nagle, tzn. nie czytając później dalszego ciągu wiersza. 

Książki, filozofia... to towarzysze śmierci. Ciekawie. Zbliżyły umierającego w bólu, do mądrości i zrozumienia tych, którzy odeszli już. 

Tłumy - przerażają, tv - zimna, obojętna, acz uśmiechnięta. 

Co jest też ciekawe? Czwarty wers wiersza:

 

i ostatni:

 

 

No i nie wiem, czy:

 

Pozdrawiam J. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Justyna - gdzie jest napisane i na jakiej podstawie wnioskujesz, że ten człowiek umarł nagle...to że klęknął wręcz przeciwnie wskazuje że jego śmierć była powolna bo jak nagle umiera się to pada się plackiem na glebę mówiąc prozaicznie.

Nie miel włosa na pęczki ( chyba powinno być: nie rozcinaj na czworo, a może zamiast włosa powinna być zapałka?)

To jest wiersz o tym że oswoiliśmy się ze śmiercią tą prywatną i tą telewizyjną popłaczęmy, przeżyjemy smutek jeden dzień albo dwa, a potem jest coś nowego, natłok wydarzeń, emocji, wiadomości i znowu po jakimś czasie następna śmierć. Więcej się mówi i pisze o jakimś głupim wyczynie sportowym niż o tym że gdzieś zginęło 100 albo 200 osób. A o tym że ileś tam osób( no ile???) ginie dziennie z głodu to w ogóle się nie pisze. No bo po co, przecież to się dzieje codziennie, ktoś "klęka" i umiera.

Ludzie przestali się bać śmierci dlatego mamy zamachy samobójców, dlatego dzieci zabijają dzieci w szkole itp itd.

Oswoiliśmy śmierć ale czyjąś, a to nie znaczy, że nie  boimy się tej swojej osobistej.

Ale to już inna bajka na inny wiersz.

 

 

Edytowane przez W.M.Gordon
Błędy gramatyczno stylistyczne (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Tak, przyjmuję Twój punkt widzenia. Ja może od razu przyjęłam, ze człowiek zmarł nagle, ponieważ skojarzył mi się jego stan, np, z zawałem. I brak mi np. pogotowia, które przybywa, gdy ktoś słabnie na ulicy, ale może nie zdołało ono jeszcze dotrzeć? 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tutaj użyłeś słowa "oswoiliśmy się", czy ono ma takie znaczenie, jak:

 

 

Bardzo dziękuję za wyjaśnienie. Justyna. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może, W.M, poczytaj jeszcze trochę komentarzy? Jeżeli mogę zasugerować to delikatnie. 

 

Każdy - odnosisz do tychże komentarzy, czy do piszących owe? 

 

Bardzo generalizujące słowo "każdy". 

 

A, już doczytałam, zrozumiałam, jednak "każdy" odnosisz do piszących:

 

 

To już ja za to nie jestem odpowiedzialna. A "oberwało mi się" z tych "każdych".

 

Nie jestem też odpowiedzialna za:

 

 

 

 

;) Justyna. 

 

Pozdrowionka, z sympatią dla Ciebie. Justyna.    

Na teraz znikam. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @andreas Śniegu mało to i sławy nie staje.
    • być może sen jest furtką do światów inaczej podjętych decyzji   wyborami określam tylko kierunek z nadzieją że nikt nie przestawi dróg w nieskończoności możliwych zawsze będzie tylko jedna nawet wtedy gdy powiem nie   gdzieś już widziałem te oczy ten sam głos wyrzucił mnie z łóżka przed budzikiem   poznam cię kiedy zaśniesz pod drogowskazem w kolejnym gdyby zmienimy plan   jutra są bezradne przed świtem
    • Twe dni skończone, twa sława się zaczyna; W kraju twym pamięć zagości O zwycięstwach swego wybranego Syna, O jego miecza ostrości! O polach odzyskanych i jego czynach, O przywróconej wolności!   Choć poległeś, póki nam jest wolność dana Smaku śmierci nie zaznasz tu! Ta krew z twoich ran tak ofiarnie przelana Nie rozpłynęła się w mchu: Krąży dziś gorąca, w nasze żyły wlana, Twój duch wciąż żyje w naszym tchu!   Twe imię, okrzyk bojowy, przez oddziały Nasze w boju wykrzyczany! Twój upadek, jak hymn wzniosły przez chór biały Dziewiczych głosów śpiewany! Płacz i smutek nie są godne twojej chwały: Nie będziesz opłakiwany.   I Byron: Thy days are done, thy fame begun; Thy country's strains record The triumphs of her chosen Son, The slaughter of his sword! The deeds he did, the fields he won, The freedom he restored!   Though thou art fall'n, while we are free Thou shalt not taste of death! The generous blood that flow'd from thee Disdain'd to sink beneath: Within our veins its currents be, Thy spirit on our breath!   Thy name, our charging hosts along, Shall be the battle-word! Thy fall, the theme of choral song From virgin voices pour'd! To weep would do thy glory wrong: Thou shalt not be deplored.   Wiersz z 1815 (data publikacji) poświęcony greckim powstańcom walczącym przeciw Turkom. Nie mówi o nikim konkretnie, bohaterem jest "nieznany żołnierz". Byron sam odda życie w tej wojnie (w 1824), wskutek choroby co prawda, nie w walce, ale i tak jest przez Greków pamiętany jako megalos kai kalos - wielki i dobry. Przedmieście Aten - Vyronas nosi jego imię.
    • Ludzi szczodrego serca I dobrych manierów Charakteryzuje to, że prawdę mówią nawet w kościele Iż złe są ich czyny i pragną by złe pozostały   Nie ukrywają swojej miłości wobec istot zbuntowanych, a sercem swoim bliżej są prawdy bożej zgodnie z wiarą w to, co nadprzyrodzone.   Lepszy jest ich bezkresny fałsz wobec profanum Ponieważ nie dziwią ich rzeczy brzydkie Nie brzydzą rzeczy piękne A w ich umyśle brak skazy wobec siebie   Skalali się lecz skalanie swoje uznali Swoją bezradność wobec niej przypieczętowali świadomą dumą Uznając się za proch, jak proch żyją, Chwilą piętnując każdą sekundę, Sekundą pieczętując wieczność na peryferiach egzystencji   Prawda taka jest, że balansując na krawędzi norm Ślizgając się po cyrografie kłamstw, na krwi niezłomnego przeznaczenia strach w nich zaginął, zaginęło życie.   Jeżeli są ludzie żywi i są ludzie martwi.. To tutaj już nie ma czego nienawidzić oni bowiem rozszarpali swoje dusze, posłusznie czyniąc to, co demony rzucą na tacę   Pewne rzeczy stoją na głowie Inne właściwie też. Wszystko do góry nogami Dzieci próbują być dorosłe Starzy dziecinnieją A czas mija wstecz Pozbawiając ludzkość Resztki racjonalnego rozumu   Być może dlatego rzekło się, iż na początku był chaos?   W tej samospełniającej się przepowiedni stoją cheruby u bram początkowych wrót ku radości.   Lecz tu chyba ktoś komuś wmówił, że by żyć wiecznie trzeba palnąć sobie wzajemnie w łeb.         Ja będąc w tym kościele, szczerze wyznaję, że najchętniej zburzyłbym go, gdy z ambony wybrzmiewają słowa: "powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja"
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...