Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
 

Jak pięknie jest w maju

kiedy ptaki głośno śpiewają
i przekrzykują się nawzajem
w zaroślach i trawach łąk
na polanach i zaoranych polach
na chwilę przycupną gromadnie

po chwili do szczytu nieba
pod same chmury się wzbiją
ich wielobarwne skrzydła
niczym tysiące naszych rąk
przesłaniają widnokrąg ładnie

witają nas w środku wiosny
w króciutkich sukienkach
nasze dziewczęta roześmiane
znowu się w nich zakochamy
trzymając za ciepłe dłonie

szepczemy cichutką obietnicą
i ja z tobą kochana pozostanę
bo kiedy już za miesiąc
wiosna przeminie z majem
nadejdzie czerwiec zazdrosny

a przecież właśnie w maju
poeci piszą miłosne wiersze
liczne słowa jak złotą
nicią w wersach porymują
muzycy napiszą nowe nuty

radosne popłyną melodie
na pięciolinii się snują
a my wszystkie piosenki
pełną piersią wyśpiewamy
i powędrujemy razem dalej

przed siebie ku słońcu
bo piękna jest droga poety
jak do ziemskiego raju
tylko kochajmy się zawsze
i nie jedynie w ciepłym maju

wręczajmy wybranym kwiaty
bogate wiązanki i bukiety
a kto kocha dwa razy daje
miłość zmieni dla was daty
bo odtąd będą same maje 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk   to nie depresja  ani samotność    to miękki czarny aksamit nocy   kojący absolutną ciszą    -> to pewien stan należący do tej samej "rodziny" jak depresja czy samotność (ciemność), ale inny, możemy domniemywać jaki (jak kawałek jakiegoś materiału)       to nie depresja  ani samotność    to miękki aksamit nocy   kojący absolutną ciszą    -> tu niespodzianki nie ma, jest noc
    • IA jest jak  milutkie zwierzątko. Lubi być głaskane, jak się łasi, po tłustym brzuszku, po miękkim futerku, z światłowodowej sierści.   Nigdy nie ugryzie,  gdy aportuje za to poliże po gębie.   A każdy ją ma.   I też każdy lubi chodzić, na złotej smyczy  w brokatowej obroży. Tresowany.  
    • Zegar     Czeka na cofnięcie wskazówek, żal  czasem, że tylko w takim da się to zrobić. Wiosna rzuciała godziną przed siebie,  jesień z pokorą ją odda - ale w parku,  rok za rokiem - cztery pory Vivaldiego.   Wirują zbłąkane liście, rdza zaognia pustkę,  jedynie ławki czekają na dotyk człowieka. Przechadzka z parasolem to jednak coś miłego. Kiedy ziemia zaciąga się mgłami, po pniach  skaczą wiewiórki szukając szczęścia na zimę.   W pamięci szkicuję obrazy, będą na jutro. Na wzniesieniu prastare olbrzymy zrzucają  nasiona - pękają iglaste kulki - turlają się  kasztany - kasztanowe, jak niegdyś moje włosy. Dzisiaj, przewrotny czas ochoczo je popieli.      wrzesień, 2025    
    • @Annna2... @piąteprzezdziesiąte... :) dziękuję Wam Kobietki i.. niech tak będzie. @Starzec... miło to czytać... :) dziękuję.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        i niechby został, na każdym suple, a myśleć trzeba, po to mam głowę... ;) czasami tylko złoszczę się w myślach, bo stołki w górze, cały czas modne.     Pozdrawiam Was.       Jacku... bardzo, bardzo dziękuję.... :)  
    • ... jakże często jest to widoczne 'na górze', ale nie tylko. Trafnie, 'strzałką' w dziesiątkę.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...