Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

ALLEGRO

 

Nie zważając 
na marca chłodną niechęć 
wierzby 
zakładają zwiewną żółć 
w bladą wnikającą zieleń 

W futerałach kory się kręcą 
altówki balsamicznych 
topól 
kołaczącym dzięcioła terkotem 
puka do nich dziewczęce słońce 

Postawy wyczekujące 
wytworne przybierają 
wiązy 
polerują lśniące igły 
jantarowe i żywiczne sosny 

Aloesem i mirrą i nardem 
skropiły oblały się 
brzozy 
suszą do wiatru trawiaste perkale 
wzbierające chlorofilem darnie 

Zaspane przelicza minuty 
wiosną odurzone późne 
popołudnie 
huśta kampanilą na Anioł Pański 
campanaro radosny - Antonio Vivaldi 

LARGO 

Ametyst fiołek akwamaryna kryształ 
brzęcząc dźwięczy 
powietrza weneckie okno 
Ponieważ oto 
wyciął ligawkę z iwy 
Vivaldi niczym światło skupiony 

potrąca o strunę nieba 
o wikliną obsadzony 
przestwór do bólu przeźroczysty - 
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 
Ucichła fujarka 
na pięcie wykręca się wieczór 
słowik krtań płucze rosą 
Ponieważ oto 
na księżyca komendę 
jak werble niosą się przytłumione 

żab wodnych chóry 
z miłości nieprzytomnych 
namiętnością rozkojarzonych 

ALLEGRO 

Na nią zawsze się czeka 
a kiedy wreszcie przyjdzie 
trzeba się z babą przemęczyć 

Kapryśna 
nieobliczalna 
nieprzewidywalna wnuczka Marzanny 
Jaśnie Wielmożna - 
La Primavera 

Wysiewa szron rozlewa powódź 
skorupi suszą ogniem przepala 
banię rozbija z pogodą 

Jedynie od przypadku 
jaskółką wpada do pięciolinii 
zakochanego w niej bez pamięci 
Antonia Vivaldiego 
 

 

 

Opublikowano (edytowane)

Sporo przymiotnikowych dookreśleń, ale z drugiej strony, jak nie dookreślić takiej muzyki, przecież

to powinno działać na wyobraźnię.

Wyczuwa się w tekście, że to właśnie ta pora roku. Niektóre określenia urocze, np... słowik krtań płucze rosą.. :)

Nie mam skali porównawczej w tego typu wierszach, nie za wiele ich przeczytałam, dlatego ogólnie,

z zainteresowaniem doczytałam do końca.

Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję! 
    • @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  
    • Cisza nie krzyczy — tylko tnie, gdy ból się gnieździ tam, gdzie nikt nie chce. Nie widać krwi na myślach dnia, choć serce pęka raz po raz.   Ostrze to lustro — odbija lęk, ten, co się czai w środku mnie. To nie o śmierć tu chodzi, wiesz — to próba, by poczuć coś jeszcze.   Skóra pamięta, choć rana się zasklepi, a noc, jak matka, tuli do ciemności. Nikt nie rozumie… lecz może ktoś spyta: „Czy boli cię dusza?” — choć raz, choć coś.   Nie chcę cię straszyć, nie chcę cię żegnać, tylko usiąść obok — nie oceniać. Bo nawet w szramach bywa sens, choć prawdziwe ukojenie ma inny kres.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...