Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

niełatwo napisać wiersz

który ozdobi szczyt poezji

najpierw trzeba się nauczyć

cierpliwości  pokory

 

one pomogą iść po bruku

czyli twardym i śliskim

pod wiatr i  z wiatrem

czyli z czymś co niełatwe

 

trzeba  zobaczyć  przeżyć

rzeczywistość która różne 

obrazy maluje  nie tylko

ładne  zrozumiałe

 

to co wyżej napisałem nie

pachnie kłamstwem

to próba zrozumienia jak

trudno  jest upiększyć

wspomniany  szczyt

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Waldemarze, zgadza się, niełatwo napisać coś, co upiększy sam szczyt poezji. Taki geniusz zdarza się raz na miliony.

Masz błąd ortograficzny: niełatwo oraz niełatwe pisze się łącznie.

Miłej niedzieli życzę.

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - faktycznie odkleiło się  nie  - dziękuje -  zgadzam się z tymi milionami.

Może ktoś z naszego forum kiedyś wdrapie się na ten szczyt czego szczerze życze.

A póki co  cieszmy się tym co mamy.

Miło że byłeś.

                                                                                                                                                                                            Ciepła  i uśmiechu życzę

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

witaj Waldku, to bardzo trudna sztuka, bo nawet jesli się uda raz, to nie wszystko. Trzeba to czynić wielokrotnie,

wtedy to juz sztuka.

Chyba mnie natchnąłeś, bo dzięki Twoim przemyśleniom powstało też jedno moje  ;)

Pozdrawiam

 

       szczyt wszystkiego

gdy łatwiej zdobywać szczyty    

   kiedy jest się czubkiem

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam i cieszę się z owego natchnienia - miło że czytałeś - dziękuje.

                                                                                                                                               Pozd.

Opublikowano

Masz rację, Waldemarze, nie jest łatwo. A im dalej w las, tym trudniej, bo ci, którzy idą w tę samą stronę, stale  podnoszą poprzeczkę. Ale zostać na tym szczycie jest jeszcze trudniej. O tylu dobrych poetach nie pamiętamy. Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - więc się wdrapujmy a nóż kiedyś się uda  -  dziękuje za słowo.

                                                                                                                                                            Pozdrawiam i życzę zdrówka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Raczej nie należy na to liczyć. :)

Pewnie! pisanie to wielka frajda, a jeśli jeszcze można o tym pogadać z grupą sympatycznych ludzi, którzy mają tę samą pasję, to niczego więcej do szczęścia nie potrzeba. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam ponownie - dokładnie jak napisałeś - dla mnie też jest pasją czytanie i pisanie - a że raz jest lepiej a raz gorzej

mówi się trudno bo tak to działa.

                                                                                                                     Uśmiechu i ciepła zyczę 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Bożenko - no cieszy mnie twoje zgadzam -  miło że byłaś pod wierszem - dziękuje.

                                                                                                                                                                             Również udanego ci życzę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czymże ozdobić szczyt poezji

kiedy w około zaspy śniegu

pokora dawno poszła w niebyt

a piękne wersy na wybiegu

 

jeszcze szlifują swą kondycję

i z potem spływa jakieś grafo

złapią nastroju parę iskier

ze śniegu lekki puch metafor

 

pozdrawiam

 

 

 

 

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Aniu. dziękuję serdecznie.   i za słowa wielkiego pisarza i poety również.   a ja mam w głowie jego :   "Umierać, to nic. straszne jest nie żyć."      
    • @Annna2

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Migrena  Pięknie, poetycko i wzruszająco. A dalej za V. Hugo:   Bo miłość jest jak drzewo: sama z siebie rośnie, głęboko zapuszcza korzenie w całą istotę człowieka i nieraz, na ruinie serca, dalej się zieleni.
    • @Robert Witold Gorzkowski  lubię Twoją poezję Robert. Doskonale wiesz czym jest wolność- wiara jest wolnością, Ty wierzysz- jesteś wolnym człowiekiem. Że masz pytania? To normalne- z Człowieka wypływa.  Dziury na Krzyżu- sumienie. I miłość jest wolnością nigdy nie zniewoleniem. Wolność. Bo można być niewolnikiem i można być wolnym.  I nikt tej wolności nie może odebrać- można tylko samemu jej się pozbawić, bo wolność można sprzedać, za przywileje, stanowiska, etc... Tyle lat byliśmy w niewoli- na mapach Europy nie byliśmy, ale zawsze wolni  
    • miłość nie zna granic - rozsadza horyzont świata, pęka w dłoniach jak promień, którego nie sposób zatrzymać, jakby samo niebo rozbierało się z cienia, żeby znów zobaczyć siebie. jakby światło chciało dotknąć swojego początku. nie da się jej stłumić, bo rodzi się z ciszy, która pamięta krzyk stworzenia, z drżenia - gdy światło dopiero uczyło się wypowiadać ciemność. chcę kochać - i kocham, jak ogień, który nie prosi o tlen, jak ocean, co nie szuka brzegu, jak sen, który śni sam siebie, jak puls wszechświata, który bije w sercu atomu, jak światło, które spala się na ustach poranka. bezszelestnie, bezgranicznie, bezwarunkowo, bez zazdrości, bez cierpienia, bez końca, bez oczekiwania, bez przywiązania, bez analizowania. liczy się tylko bez, liczy się tylko to, co zostaje, gdy odejmiesz już wszystko - ciało, strach, pamięć, imię - zostaje światło, które mówi Twoim głosem, rozszczepia się na czułość, i ciszę, która ma Twój kształt, jak odbicie duszy w tafli nocy. czy jesteś, czy tylko światło uczy się milczeć po Tobie?      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...