Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oczywiście, że każdy pragnie żyć lekko, łatwo i przyjemnie. Zastanawiam się na drugą częścią, nad super sprawą. Bo tam mi się zaczyna robić wielowątkowo za sprawą frazy alibi - bo wiara.

Opublikowano

Witam -  ciekawie dziś u ciebie - bardzo podoba mi się  ta super sprawa- alibi - do przemyślenia.

                                                                                                                                                                                      Miłego ci życzę

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kocie, 

sprzeczne interesy Ego są nieuniknione; jedno to zbiorcze  Ego a inne - drobne, zwykłe, ludzkie. A wtedy uwagę odwraca - Ofiara lub Sprawca. Nie ważne jak by go zwał, byle to Jego była Wina. Nie wiem czy nie sięgam po zbyt duże skróty myślowe i czy to  przemyślenie nie będzie  traktowane jak kij w mrowisko obrońców wiary (jakiejkolwiek). Ale

Waldku, alibi potwierdza i zwalnia. Mając alibi już nic nie trzeba. 

Ściskam ciepło.

 

Mili, 

to myśl o poranku, może powinna trafić do warsztatu ale spłynęła, spisałam i jest. Nie wiem czy to wiersz. Ale z treścią się zgadzam.

bb

 

Opublikowano

Cześć betko. Pierwsze, co mi się nasunęło, to brak tytułu tego wiersza. 

Poza tym trochę zagmatwany, ale pewnie tak ma być. Końcówka jest b. dobra:

"

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W paru słowach dobitnie pokazałaś, że zawsze ludzie znajdą usprawiedliwienie dla swoich czynów. Tak wiara jest wtedy, gdy czegoś nie pojmujemy, a jesteśmy pewni istnienia tegoż.      

                                                                                       Justyna 

Opublikowano

jakiś czas temu kupiłem sobie „zabezpieczacz” do śrub. Skuteczniejszy na drgania i obciążenia nawet bardziej od podkładek sprężystych i zawleczek. Ludzie podobne sposoby stosują od wieków. U niektórych to już tak bardzo dobrze funkcjonujące mechanizmy, że nie da rady się przez nie przebić nawet psychiatra, jak zaczyna to przechodzić w fanatyzm :) Taki swoisty „odruch Pawłowa”, mający porazić, zamknąć usta – żeby następnie natychmiast przygwoździć lub spalić na stosie.

Obraza uczuć religijnych jest nie bez znaczenia, bo nadal straszy powodując lęk. Może nie jak w średniowieczu, ale co najmniej przed naszym wymiarem niesprawiedliwości.

Ciekawa myśl beto, nie podoba mi się tylko tytuł, bo zanim trafiłem

dwa razy przerzuciło mnie do Twoich zawartości ;))

Pozdrawiam.

 

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jacku,  dzięki za czytanie. Armie broniły własnych interesów (ego) i prosiły o więcej (wiara), a było jak było. A jeśli nie ma nic wyżej?
Nie podważam sensu Boga, niech będzie, bo dlaczego by nie. Ale myślę jak łatwo nim wycierać...

 

Janku, to nie forma autopromocji, chciałam zniknąć z tekstem, trochę go schować, a wyszło odwrotnie. Jak w życiu. ;D Ale pomysłu nie mam na tytuł. Dałam coś na "odczep".

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Wiersz jest dla mnie bardzo czytelny i prosty - i to jest jego zaleta. Ludzie wchodzą w konflikty, bo to nieuchronne - stąd rodzą się drobne kłótnie, ale i strata przyjaciół, i rozwody, i rozpady całych rodzin, i wielowiekowe wendetty, i zbrodnie, i wielkie wojny. A każdy czuje się niewinnie skrzywdzony przez innych lub uważa, że ma prawo krzywdzić innych w imię jakiejś tam idei. Na przykład religii (czy innej świętości: demokracji, ojczyzny, godności, przywództwa i te pe).

I właściwie chyba nie ma na to rady, ludzie po prostu tacy są. Jeszcze nikt temu nie zaradził, bo pewnie się nie da. :(((

Opublikowano

I dobrze myslisz bo nasze ego żąda by swiat był nam przychylny podporządkowany...  Ba nawet w to wierzymy bo przecież jesteśmy najwspaniallsi i w imię tego możemy naciągać rzeczywistość.  Jak coś nie tak to Bóg naprawi całe zło, Wiara dodaje sił lecz i zaślepia.:-) 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie. A nawet dalej - daje alibi.

Pewnie tak... bo tu nie ma wyjścia, chyba że w obliczy zagłady ID ludzkości się obudzi ?.

Pozdrawiam ciepło, bb

Opublikowano

Witaj, czekałam na coś Twojego:) Ogólnie się zgadzam, d w kwestii poczucia bezpieczeństwa, bardzo trafione, ja tak mam. Pomysł z ujęciem tego wszystkiego pod hasłem 'alibi' - ciekawe. No i tak jest. Opiumowe alibi...

 

Jedyne co mi w tym wierszu nie pasuje, to Jezus, wydaje mi się, że powinno być Bóg - to oczywiście mój subiektyw, ale już się tłumaczę.

- skoro celem jest mowa o każdej religii, to Jezus tu zawęża do chrześcijaństwa,

- w moim subie, jako osoby, która chyba wywietrzyła opary opium z głowy, kierowanie się do Jezusa, czyli np. czerpanie z jego nauk, życie wg wskazanej przez niego moralności, może mieć wydźwięk wyłącznie etyczny, bez aspektu religijności. Co w księgach jest prawdą, a co przetworzeniem dla celu, trudno odgadnąć. 

- no więc podsumowując, ja to odczuwam, że zwrócenie się do Jezusa nie musi oznaczać wkroczenia w szeregi wiernych, wręcz przeciwnie. Czasem wydaje mi się, że niektórzy praktykujący, zupełnie o nim zapomnieli, albo te powtarzane i słuchane od lat regułki, kazania zatarły wrażliwość i miłosierdzie, z którym powinni kroczyć. Że już nie wspomnę o pasterzach. Przepraszam, nie uogólniam, że nikt o tym nie pamięta, ale jakoś tak z obserwacji różnych sytuacji...

 

Oczywiście to tylko moja wizja, nie podważam użycia przez Ciebie akurat tej osoby, bo może masz inny cel w tym. We mnie coś się zbuntowało, bo mam tu mocne rozgraniczenie w tym temacie. Gdyby religia była Jezusem, to byśmy żyli w idylli miłości, pokoju, nie produkowano by sygnetów. I karabinów. :/ Pozdrawiam

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...