to, że tu jestem

[Joachim Burbank]

włóczę się po opuszczonych
ulicach mego serca
zbieram złom dawnych uczuć
pajęczyna wydeptanych ścieżek
ciągnie się w nieskończoność

powściągam 
nagły przypływ żalu
dławiący gardło

głos już nie rezonuje
tak jak dawniej w twoim wnętrzu
odpływam w nicość
szukając esencji życia

[Luule]

Trzy pierwsze wersy zwróciły moją uwagę, w sensie najbardziej z całego wiersza. Pozdrawiam:)

[Oxyvia]

Podoba mi się wiersz - bardzo dobrze uchwycona atmosfera pustki i samotności, i żalu po utraconej dawno miłości.

Podoba mi się metaforyka wiersza - bardzo obrazowa i jasna.

[Maria_M]

Zgadzam się z Oxyvią :)

[Joachim Burbank]

@Luule Dzięki i pozdrowionka ślę!

@Oxyvia bardzo dziękuję za komentarz!