Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Alter ego

foxinthewoods
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
foxinthewoods

foxinthewoods

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

czy to dobrze kiedy

każdym nerwem czuję

zamknięte przestrzenie

powiedz

 

spływa na powieki

rozlana świadomość

niknących uniesień

pustka

 

pozwól że zbuduję

alternatywny świat

taki drugi wymiar

ego

 

zatracę się w myślach

przeniknę przez skórę

popłynę do wewnątrz

zniknę

 

może podświadomie

przekroczę granice

i znajdę wytchnienie

ale

 

czy to nie ironia

zamykać się w sobie

szukając wolności?

Edytowane przez foxinthewoods (wyświetl historię edycji)
8
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
foxinthewoods

foxinthewoods

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Alter ego w tym wierszu to odrębna osobowość, wytworzona przez podmiot liryczny dla potrzeby wyobrażenia sobie innej wersji własnego "ja". Wersji wolnej, nieograniczonej przez żadne czynniki zewnętrzne, takie jak opisane przez Ciebie "wplątanie w strukturę społeczną" czy presja otoczenia. 

Nie ma w tym utworze jednoznacznego nawiązania do psychoanalitycznej struktury id-ego-superego, zresztą alter ego nie jest pojęciem freudowskim. Chodziło tylko o silne pragnienie wolności, które paradoksalnie prowadzi do zamknięcia się na świat zewnętrzny i tworzenie alternatywnych światów wewnątrz siebie, w swoim umyśle.

 

Trochę zagmatwane to tłumaczenie, przepraszam :)

 

Edytowane przez foxinthewoods (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Maria_M

Maria_M

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie neguję Twoich przemyśleń na temat sposobów dochodzenia  do wolności. Ale jakie to smutne: żeby być wolnym, trzeba się zamknąć na świat zewnętrzny. Smutne. Poniekąd prawdziwe. Spróbujmy być wolni bez "zamykania się". Czy jest to możliwe?

:)

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
Opublikowano

kilkakrotnie podchodziłem do wiersza bo jest interesujący

 

zamykanie się w sobie tworzenie własnego świata - alternatywnego (teoria światów alternatywnych) tu akurat jako ucieczka od rzeczywistości - czasami metoda psychoterapii na przetrwanie.

nie mój rewir ale interesujące

Pozdrawiam

ps operowanie metaforami - super

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Domysły Monika
      Myślałem, planowałem

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Leszczym to może ja z innej "perspektywy" na tysiąc trudnych wymian słownych jest ta tysięczna co trafia i trawi nas dniem i nocą, natarczywa smętna - ni to myśl ni uczucie a jednak sprawia że jak... Syzyfa toczyć kamień zmusza w górę w górę i w połowie spada a my ... My razem z nim . Moja góra mój głaz mój trud .... Moje imię i ja w nim . Bo prawda sama się obroni i prawdziwy człowiek jest jak Ikar  wzleci ....choć ktoś myśli że świeci jak słońce gorące i że Ikar daleko nie uleci ... Moje imię i ja w nim ... Wzleci oj wzleci. Słońca życzę i ciekawych lotów życzę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • jan_komułzykant
      Że Tymonowi Iwona? Janowi, Iwono, my też.

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Ej, zima? Pomału mróz opada. Po dyni Muminy dopada pozór. Muł, a mopa mi zje.
    • jan_komułzykant
      Ino oni

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      Po maglu ulga, mop.   Ma mikro, wafelki, pikle. Faworki mam.
    • FaLcorN
      Jesteśmy czasem

      Przez FaLcorN · Opublikowano

      @Poezja to życie Nie da się być czasem. Jak czytam Twoje wiersze to się zastanawiam: w ile je piszesz? i ile pracy nad nimi wykonujesz? Niestety przypuszczam, że jest to mała jednostka czasu.
    • Dekaos Dondi
      Panienka na polu

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Panienka Kłosanka, obnażone ciało pospiesznie kołysze, tudzież z impetem, pośród kłosów i maków złocistych, seksobieżnie przemieszcza. Niedaleko w stawie swoje wdzięki moczyła, lecz odzienie wiatr rozwiał, a ona nieskorą do pościgu będąc, machnęła jeno lekceważąco powieką, delikatnie z ust słowa płosząc:    –– A udław bezwiatrem swój podmuch, paskudzie wyjący oraz moim zwiewnym wdziankiem, we wrażliwych zaułkach cudnie spoconych, ty szeleszczący obleśny wietrzniku – zbereźniku. Cholero szumiąca zboczona. Oby cię obsrane łopaty wiatraka poszatkowały.    Usłyszał powabną sentencje, młodzieniec właściwej urody, ponadto manier nienagannych i jak słup soli gębę rozdziawiwszy, zgorszeniem solidnym zatrwożył ego swoje. Takie niekulturalne artykułowanie wszelkich doznań emocją nasyconych, w elitarnych kręgach towarzyszących, zaiste do dobrego tonu, nie należało. Przeto zapłakał rzewnie z tej zgryzoty, że do takich dźwięków, ślimaka w czaszce zaangażować musiał.   Lecz gdy Panienkę Kłosankę przed sobą zobaczył–(nie z grubsza ciosaną, lecz subtelnie, delikatnym dłutkiem rzeźbioną)–to wszystkie łezki, jak jeden mąż, momentalnie do kanalików spieprzyły i aż mu stanął od tego, obraz przed oczami. Usłyszał za chwilę urokliwe stworzenie, jakby anioł z chóru anielskiego, na padole wylądował, nie przestając śpiewać:      –– Dzień dobry. Tyś panicz zapewne, zgoła dobrze wychowany, a zatem patrz w inną stronę, bo na wszystkie świętości, w mordę przywalę. A zresztą nie wiem… ja płocha bardzo, wstydliwa, skromna, mądra… jeno nie majętna, gdyż rodzice mnie z wszystkiego wydziedziczyli, a ja doprawdy nie wiem czemu? Chyba rzewnie zapłaczę na ramieniu panicza, kładąc twarzyczkę, a zaś lewą i prawą pierś. Cholera jasna. No co tak stoisz, jak jakiś ciul i palant nierąbnięty. Robota czeka! Ale już, bo na wszystkie świętości przysięgam…    –– Panienko! Choraś ty, że takie słowa z ust płoszysz –– trwoży naturę duszy, też spłoszony młodzieniec. –– A tak w ogóle, o jakiej pracy panienka wspomniała? Bom jam chętny, gdyby co. Pomoc w biedzie, to moja specjalność. –– Ubranka mego poszukaj, to i nagrodę w podzięce otrzymasz. –– E tam… to może później. Wzrok mój w zawieszeniu. Ubranko nie zając… nie ucieknie. –– Już uciekło, niewdzięczniku. I nie strasz mnie miniaturowym namiotem. Dobroci czynić nie chcesz, memu sercu zbolałemu? O kant dupy twoje obietnice rozbić. Jam taka delikatna, kulturą macana, w płochości swojej. Ty poszukaj. Poczekam na ciebie. Popilnuję rzeczy twoich.    –– Ależ panienko. Na golasa po polu mam biegać? To w rzeczy samej nie przystoi. Jam ze znanego rodu. –– A co tam rodu. Olej to. Swobodniej tak. Przy szukaniu, mniej panicz członki spocone zmęczysz. No dalej. Ruchy ruchy. Nagroda czeka. Wiesz jaka? –– No coś tam wiem. –– Ja też wiem, że wiesz, bom cwana. Planująca o krok do przodu. A że w miejsce newralgiczne panicza spozieram... –– W porządku. Żalu nie chowam. Pozbieram i wracam. A później… panienka wie. –– Wiem… ty mój zajączku. A teraz kicaj.    Młodzieniec właściwej urody, pospiesznie pobiegł, w polu wiatru poszukać, by łup kradziony skraść i panience gołej zwrócić, oczekując.    Tymczasem Panienka Kłosanka, choć wiadomo… płocha, rozumy w międzyczasie pojadła. W odzienie panicza kształty powabne chowając, tobołki zacne capnęła i w drugą stronę myk myk wśród łanów pospieszyła.    ***    Co było dalej? Odpowie ci wiatr. Czy los ich zetknął ponownie? A jeśli nie odpowie? Czy w końcu żyli długo i szczęśliwie? Hmm… nie wiadomo, gdyż wspomniany wyżej wiatr, dalszą część bajki porwawszy, schował w innej.      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...