Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)
 

 

Gdy czarnowidztwo cię dopadnie

Rozjaśnij uśmiechem swój dzień

Na głupoty czasu  nie marnuj

Gdyż życie przemija jak sen

 

Wenecką Maską  zasłoń swój żal

Głęboko schowaj gorycz i łzy

Śmiej się i kochaj, szalej, tańcz.

I każdą chwilą po prostu żyj.

 

Czas minie - spotkasz miłość,

Co nada sens dniom przyszłym.

Maleństwo niczym słońca promień

Rozjaśni twoje szare myśli.

 

Edytowane przez bajaga1 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Bajago,

którego tekstu mam się tu czepiać, co?

 

Bo na rozbiórkę obu nie mam ochoty :)

Ale ten wytłuszczony mi się bardziej podoba.

I w związku z moim lenistwem, tam gdzie mniej roboty, tam się pobawię:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Za dużo tego życia mimo wszystko, w dodatku rytm wykrzywia;

Ja bym napisała " żyj do oporu";

Nie wiem, co Ci tu zasugerować, ale nie podoba mi się tutaj ta pewność,

i to "potem", hmm... można by to jakoś inaczej, ale nie mam pomysłu;

Przestawiłabym na "słońca promień", jakoś tak melodyjniej na moje ucho;

Tutaj "wszystkie" są wg mnie zdecydowanie do wywalenia;

 

I to by było na tyle dziś ode mnie :))

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dobrze wybrałaś, co prawda gdy wkleiłam stary tekst zaczęłam myśleć co by tu zmienić i tak od myśli do myśli... Kiedyś napisałam go dla córki. 

Czas minął zmieniło  się co nieco...

Dzięki serdeczne za sugestie, podpowiedzi, trochę pozmieniałam. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97Patrzysz życzliwym okiem, dziękuję :) Czuję i widzę :)
    • @Berenika97 Duszko, jak ja lubię Twoje "gadulstwo" pod wierszami - jest zawsze na temat, zawsze do rzeczy, układne jak bukiety. Przykładasz się prawdziwie  poetyckim sercem, dziękuję :)
    • @Toyer Bóg pokarał świat Adamem – mężczyzną, co milczał, gdy Ewa wyciągała dłoń, nie pytał, nie wątpił, nie czuł nawet winy, posłuszny jak cień, bezmyślny jak manekin. To nie jabłko zgubiło nam Eden, lecz brak słów, gdy trzeba było mówić. Adam stał się niemą, potulną figurą, świadkiem, nie uczestnikiem w dramacie Bożym. Więc może to kara – nie za ciekawość, lecz za obojętność, bierność, za strach, za milczenie, gdy inni popełniają błędy, za życie, w którym sami siebie wyrzekamy .
    • @Alicja_Wysocka Wszystko już zostało powiedziane wcześniej. Twój wiersz o naturze tworzenia jest genialny. Cierpienie może stać się siłą napędową dla sztuki a paradoksalnie - szczęście można znaleźć w samym trudzie tworzenia. Podoba mi się opis tworzenia. Surowcem nie jest nic pięknego ani solidnego - lecz"porwane pajęczyny" - coś ulotnego i zniszczonego. A drugim składnikiem "tęsknota śródniebna" czyli wzniosła. I z tego klecisz (jak rzemieślnik) coś cudownego i to jest dar dla drugiej osoby. Ale puenta zaskakuje - to jest bardziej potrzebne twórcy. Może to terapia? No i opisuję Ci Twój wiersz, muszę chyba z tym skończyć, bo moje "gadulstwo" już mnie samą denerwuje. Ale czytając piękny wiersz czy tekst nie mogę się powstrzymać. :) A Twój jest rewelacyjny! :)
    • @Alicja_WysockaMoże Ty nie wiesz, czy "pięknie", ale ja wiem, że "pięknie". I nie chowaj się, tylko pisz i eksperymentuj, bo świetnie Ci to wychodzi. Pozdrawiam. :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...