Aniele..

[Maria Lucyna Kowalska]

Zabrano Ci skrzydła
odebrano aureolę
Ubrano w nędzę i niewolę.

Ktoś krzyknął
rosa na włosach Anioła spoczęła.
Anioł jakby martwy
choć żywy
na piasku plaży
leży.
Oddycha
łzy spływają po policzku

On kochał
jego nie kochano.
On pragnął
jego nie chciano.
On z niebios zstąpił
jego odrzucono.

Życie.
Tak Aniele
to życie.
Wiatr powtarza
szumiąc w uszach.

Anioł tęskni
za niebem
braćmi i siostrami.

Słyszy jeszcze muzykę
z nieba płynącą
- żałuje
że bramy niebieskie przekroczył
i na ziemi się znalazł.

Morze już dosięga
stóp Anioła

Rezygnuje,
po raz kolejny
- umiera, cichutko...

[Anna_M.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardziej wydaje mi się to być prozą niż poezją :)
Doznania tego Anioła alegorią losu ludzi.
Ale śmierć mnie zaskoczyła. Martwy Anioł? Jeśli by się wczuć, może to odebrać resztkę nadziei.
Pozdrawiam.

[Agnes]

tragedia, nie widzę tutaj w ogóle logiki!! najpier upadły Anioł zmuszony do 'życia' na ziemi a później umiera...rezygnuje...hm...może to twój obraz świata, nie przeczę, lecz trudno w tym odnaleźć sens. może to sposób napisania zniechęca, sama nie wiem, ale nie zachwycił mnie, a tyle tych wierszy o aniołach powstaje,ze już chyba przekarmiona tym jestem:P

pozdr. Agnes