Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Miły, równy, rytmiczny opis. „Szuści” mnie przytrzymał bo neologizm (od szeleścić?) jedyny w długim tekście wybija z odbioru całości. Chyba ze zamysł inny i czasownik szuścić (od dawać susa).., ale chyba nie to miałeś na myśli. 

Ale to tylko moje. Może innym będzie pasować. 

Pozdrawiam

bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W drugiej zwrotce, pierwszym wersie brakuje jednej sylaby. Czasownik bzyczy nie pasuje mi tutaj, ponieważ banalnie brzmi, a wiersz jest piękny. I napisałabym: wiatr ciszę sennie kołysze. Myśl, przesłanie ponadczasowe, podoba mi się. Daje serducho.

:)))

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję. Może przez niedospanie źle rachuję, ale wydaje mi się, że miało być i jest po 15 sylab. Rozumiem, że może się komuś wydawać banalnym bzyczenie. Moim zamiarem było, by w te widoczki wpleść troszkę banalików z oka mrugnięciem i przymrużeniem ;) Ślę serdeczne pozdrowienia 

Edytowane przez czaru_jeden (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Bardzo ładny, liryczny opis,

zaskakująca nieco końcowa prośba Peela,

ale bardzo to wszystko wdzięczne :)))

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale tutaj coś mi zgrzyta rytmicznie,

ale może mam nadwrażliwy słuch :)

 

Pozdrawiam :))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dobry wiersz, ładnie malowniczo, te nasze polskie bajkowe klimaty.

 

A na wzgórzu wiatrak stoi zapatrzony w złote łany

falujące z ciepłym wiatrem niosącym poblask słońca.

Młoda bosa dziewczyna w zapasce wypasa gęsi,

wyszczypujące soczyste źdźbła trawy nad strumieniem.

 

Z pozdrowieniem:)

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nareszcie zgoda na ekshumacje... Choć czasu upłynęło tak wiele... Bolały wspomnienia w cichy szloch przyobleczone, Padało nocami tysiące łez…   Zgoda niepełna... częściowa... Wciąż więzną w gardle niewykrzyczane słowa... O bólu który w kresowych rodzinach, Tlił się przez kolejne pokolenia...   A przecież każdy człowiek, Zasługuje na godny pochówek, By migocący znicza płomień, Cichym dla niego był hołdem,   By kamienny nagrobek, Wiernie pamięci o nim strzegł, Imię i nazwisko na nim wyryte, Milczącym pozostało świadectwem…   Nareszcie godny pogrzeb… Polaków zgładzonych przed laty okrutnie, Przez w ludzkich skórach kryjące się bestie, Pogardą i nienawiścią nocami upojone…   Tamtej strasznej nocy w Puźnikach, Ciągnąca się noc całą mordów orgia, Dziesiątki bezbronnych ofiar przyniosła, Zebrała śmierć okrutne swe żniwa.   Bohaterska polskiej samoobrony postawa, Chaotyczna desperacka wymiana ognia, Niewiele pomogła i na niewiele się zdała, Gdy z kilku stron zmasowany nastąpił atak.   Spod bezlitosnych siekier ciosów Banderowskich zwyrodnialców i okrutników, Do uciekających z karabinów strzałów, Pozostał tylko wypełniony zwłokami rów…   Po tak długim czasie, Nikczemnego tłumienia prawdy bolesnej, Przyodziewania jej w kłamstwa łachmany podłe, Tuszowania przez propagandę,   Dziesiątki lat zwodzenia, Kluczenia w międzynarodowych relacjach, Podłych prób o ludobójstwie prawdy ukrywania Oddalały żądanych ekshumacji czas…   By w cieniu kolejnej wojny, Niechętnie padły wymuszone zgody, By pozwolono pomordowanych uczcić, Na polskich kresach w obrządku katolickim,   By z ust polskich księży, W cieniu tamtych zbrodni straszliwych, Padły słowa o Życiu Wiecznym, By złożono trumny do poświęconej ziemi…   Choć niewysłowionych cierpień ogrom, Milionów Polaków na kresach dotknął, Czapkując radosnym z dzieciństwa chwilom, Otulili czule swe wspomnienia pamięcią.   I gdy snem znużone przymkną się powieki, Wspomnieniami w blasku księżyca otuleni, Pielgrzymują nocami do sanktuariów kresowych, Starzy zza Buga przesiedleńcy.   A gdy niejednej księżycowej nocy, Starzy siwowłosy kresowiacy, Modlą się za swych przodków i bliskich, My także za nich się pomódlmy…   Za pomordowanych w Puźnikach, Za zgładzonych we wszystkich częściach Wołynia, Niech popłynie i nasza cicha modlitwa, Przyobleczona w piękne polskiego języka słowa…   - Wiersz poświęcony pamięci Polaków pomordowanych w Puźnikach w nocy z 12 na 13 lutego 1945 roku przez sotnie z kurenia Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) Petra Chamczuka „Bystrego”.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • Jar na głaz; a tu ile może jeżom Eliuta - załga raj.  
    • Mat Ina - żet, ale że ty zbiorom, i moro bzy - też Ela, też Ani tam.    
    • Gór udar; rad ucięto w kwotę, i cuda - radu róg.  
    • @Migrena Najserdeczniej Dziękuję!... Z całego serca!... Pozdrawiam!   @violetta I słusznie!... Pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...