Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Stare drzewa

Bolesław_Pączyński
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Bolesław_Pączyński

Bolesław_Pączyński

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

 

 

Stare drzewa żyją w kupie                                                                      

grab sędziwy pojękuje

bo w korzeniach znów go łupie,

pewnie na deszcz się szykuje.

 

Sosna szumi i narzeka

- Korniki mi dokuczają

gdzie ten dzięcioł? Czas ucieka

a one mi spać nie dają.

 

Lipa rzewnie zaszumiała

- Kora z pnia mi odpryskuje,

taka robię się zmurszała

i nic mnie już nie raduje.

 

Klon o pomstę ciągle woła

rozszumiał się w niebo głosy

- Znów obsiadła mnie jemioła

niech pochłoną ją niebiosy.

 

- Przyssała się do mnie huba

ale ja ją ignoruję.

Wysapała brzoza gruba

- Bardzo, bardzo wam współczuję.

 

Dąb odwieczny się nie żali

nie ma na to już ochoty

nerwy chyba ma ze stali

choć też cierpi na suchoty.

 

Ucisza ich wierzba siwa

-Dość już tego biadolenia!

Ciesz się życiem bo upływa,

czy nikt tego nie docenia.

Edytowane przez Bolesław_Pączyński (wyświetl historię edycji)
2
Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

O, tak, teraz jest dobra pointa z morałem. :)

Tylko poprawiłabym jeszcze interpunkcję:

 

Stare drzewa żyją w kupie;

grab sędziwy pojękuje,

bo w korzeniach znów go łupie,

pewnie na deszcz się szykuje.

 

Sosna szumi i narzeka:

- Korniki mi dokuczają!

Gdzie ten dzięcioł? Czas ucieka,

a one mi spać nie dają.

 

Lipa rzewnie zaszumiała:

- Kora z pnia mi odpryskuje,

taka robię się zmurszała

i nic mnie już nie raduje.

 

Klon o pomstę ciągle woła,

rozszumiał się wniebogłosy:

- Znów obsiadła mnie jemioła!

Niech pochłoną ją niebiosy!

 

- Przyssała się do mnie huba,

ale ja ją ignoruję. -

wysapała brzoza gruba.

- Bardzo, bardzo wam współczuję.

 

Dąb odwieczny się nie żali,

nie ma na to już ochoty,

nerwy chyba ma ze stali,

choć też cierpi na suchoty.

 

Ucisza ich wierzba siwa:

- Dość już tego biadolenia!

Ciesz się życiem, bo upływa;

czy nikt tego nie docenia?

 

Podkreśliłam wyraz "wniebogłosy", bo pisze się go łącznie.

Pozdrawiam, Bolku. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kamil Olszówka
      Zgoda na ekshumacje...

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Nareszcie zgoda na ekshumacje... Choć czasu upłynęło tak wiele... Bolały wspomnienia w cichy szloch przyobleczone, Padało nocami tysiące łez…   Zgoda niepełna... częściowa... Wciąż więzną w gardle niewykrzyczane słowa... O bólu który w kresowych rodzinach, Tlił się przez kolejne pokolenia...   A przecież każdy człowiek, Zasługuje na godny pochówek, By migocący znicza płomień, Cichym dla niego był hołdem,   By kamienny nagrobek, Wiernie pamięci o nim strzegł, Imię i nazwisko na nim wyryte, Milczącym pozostało świadectwem…   Nareszcie godny pogrzeb… Polaków zgładzonych przed laty okrutnie, Przez w ludzkich skórach kryjące się bestie, Pogardą i nienawiścią nocami upojone…   Tamtej strasznej nocy w Puźnikach, Ciągnąca się noc całą mordów orgia, Dziesiątki bezbronnych ofiar przyniosła, Zebrała śmierć okrutne swe żniwa.   Bohaterska polskiej samoobrony postawa, Chaotyczna desperacka wymiana ognia, Niewiele pomogła i na niewiele się zdała, Gdy z kilku stron zmasowany nastąpił atak.   Spod bezlitosnych siekier ciosów Banderowskich zwyrodnialców i okrutników, Do uciekających z karabinów strzałów, Pozostał tylko wypełniony zwłokami rów…   Po tak długim czasie, Nikczemnego tłumienia prawdy bolesnej, Przyodziewania jej w kłamstwa łachmany podłe, Tuszowania przez propagandę,   Dziesiątki lat zwodzenia, Kluczenia w międzynarodowych relacjach, Podłych prób o ludobójstwie prawdy ukrywania Oddalały żądanych ekshumacji czas…   By w cieniu kolejnej wojny, Niechętnie padły wymuszone zgody, By pozwolono pomordowanych uczcić, Na polskich kresach w obrządku katolickim,   By z ust polskich księży, W cieniu tamtych zbrodni straszliwych, Padły słowa o Życiu Wiecznym, By złożono trumny do poświęconej ziemi…   Choć niewysłowionych cierpień ogrom, Milionów Polaków na kresach dotknął, Czapkując radosnym z dzieciństwa chwilom, Otulili czule swe wspomnienia pamięcią.   I gdy snem znużone przymkną się powieki, Wspomnieniami w blasku księżyca otuleni, Pielgrzymują nocami do sanktuariów kresowych, Starzy zza Buga przesiedleńcy.   A gdy niejednej księżycowej nocy, Starzy siwowłosy kresowiacy, Modlą się za swych przodków i bliskich, My także za nich się pomódlmy…   Za pomordowanych w Puźnikach, Za zgładzonych we wszystkich częściach Wołynia, Niech popłynie i nasza cicha modlitwa, Przyobleczona w piękne polskiego języka słowa…   - Wiersz poświęcony pamięci Polaków pomordowanych w Puźnikach w nocy z 12 na 13 lutego 1945 roku przez sotnie z kurenia Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) Petra Chamczuka „Bystrego”.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • _Marienka_
      Degenerat

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      Jar na głaz; a tu ile może jeżom Eliuta - załga raj.  
    • _Marienka_
      żniwa win

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      Mat Ina - żet, ale że ty zbiorom, i moro bzy - też Ela, też Ani tam.    
    • _Marienka_
      Okroili, orko

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      Gór udar; rad ucięto w kwotę, i cuda - radu róg.  
    • Kamil Olszówka
      Nad mogiłą nieznanego partyzanta

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      @Migrena Najserdeczniej Dziękuję!... Z całego serca!... Pozdrawiam!   @violetta I słusznie!... Pozdrawiam!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...