Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kim jestem?
Kobietą czy Mężczyzną?
Dzieckiem czy Dorosłą Kobietą?
Najpierw muszę poznać swoją płeć
Bo może uznam
Że Dorosłym Mężczyzną.

Dziecko wiele dostaje,
Dziecko nie musi nic dać.
Bycia Dorosłym trzeba się nauczyć,
Bo nie można dostawać zawsze,
Nie można dostawać tego czego się pragnie.
Ale Dziecko, które jeszcze nie dostało,
Czeka,
Że dostanie.
I nie chce zabawek
Nie cieszą go prezenty
Pragnie ciepła
Poczucia bezpieczeństwa
Poczucia, że jest ważne
Poczucia, że Jest.
Bo kiedy już to poczuje
Jest szansa
Że stanie się Kimś,
Bo jak być Dorosłym,
Kiedy nie jest się ważnym?
Jak być Kimś poprzez samo bycie?

Stało się
Dziecko czuje się ważne
Ale nadal nie wie kim jest
Kobietą czy Mężczyzną
Nie wie kim być chce
Bo nie widzi różnicy.
Ma ciało, ale ono nic nie znaczy
Bo ciało to tylko fizyka.
Dziecko to widzi,
I mówi, że jest kobietą,
Jeśli ma piersi,
Gdy ma penisa,
Że mężczyzną.
Ale nie wie, nie wie -
Bo nie widzi różnicy.
Płeć jest tylko fizyką dla niego.
Podniecają mężczyźni
A kobiety czasem też
Są piękne.

Ale kim jestem?
Nie wystarczy, że noszę spódnicę
Czy obcisłe bluzki
Nie wystarczy, że mam makijaż
Może to tylko maska?
A nie ja -
A jak nie?
I tego się boje.
Całe życie gram kobietę,
Bo mam piersi,
Ale nikt mi nie pokazał
Kim jest kobieta,
Jakie ma role,
Dlatego teraz mogę wybrać
I być Kobietą
...albo
Mężczyzną.
Mogę zostać homoseksualistką
I nie wstydzę się tego
Nie chcę masek
Chcę być kim jestem
Wyrażać siebie.
Mam złą fryzurę
Mówią „mało kobieca”
Zmienię
Bo chcę być Kobietą
A Mężczyźni mnie przerażają.
I nie o to chodzi
Że mnie nie podniecają
Ale ranią
Przez to, że są
Ale ja jestem silną kobietą
Chcę taką być
I nie dam się.

Pójdę do fryzjera,
Może schudnę,
A wtedy poczuję
Że jestem kobietą.
Ale czy jestem gotowa na taką zmianę?
Na to, żeby mężczyźni się interesowali?
Żeby zobaczyli moją kobiecość?
Piękno mojego ciała?
Tak, to po to mi nadwaga
Chroni mnie przed powodzeniem
A związków się boję
Mówię, że nie mam potrzeby
To w świadomości tak jest.
A tak naprawdę się boję
Nie czuję się jeszcze wystarczająco silna
Gotowa do bycia w związku
Bo może jeszcze przytyję?
I zacznie mi to przeszkadzać?

Nie jestem Dzieckiem
Jestem Kobietą, która pragnie
W każdym calu wyrażać siebie
Pragnie kochać
Pragnie być
Ale się boi
Wybrałam -
Jestem kobietą.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...